The Perfect Candidate
Vrijheidsmissie
The Perfect Candidate is een warme observatie van het moderne leven van een rechteloze Saoedische dokter die vecht om maatschappelijke vooruitgang te bewerkstelligen.
In 2012 brak de Saoedische regisseur Haifaa Al-Mansour door met haar debuutfilm Wadjda, de allereerste speelfilm uit het conservatieve Saoedi-Arabië, en dus nota bene gemaakt door een vrouwelijke. In Saoedi-Arabië verandert nu stapsgewijs het leven voor vrouwen. Sinds 2018 mogen vrouwen fietsen en autorijden, en de voogdijwetgeving is gedeeltelijk herzien waarbij vrouwen het recht verwierven paspoorten en andere officiële identificatiedocumenten aan te vragen zonder toestemming van een mannelijk familielid.
Het openingsbeeld van The Perfect Candidate toont de Saoedische dokter Maryam (Mila Alzahrani) achter het stuur op weg naar het kleine, regionale ziekenhuis waar ze werkt. De onverharde weg naar haar werkplek is haar een doorn in het oog. Na elke zware regenbui is de weg vrijwel onbegaanbaar, en de lokale politici zijn niet bereid daar iets aan te doen.
Maryam neemt het heft in eigen handen en stelt zich kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen, wat voor beroering zorgt in de gemeenschap. Deze eigengereide vrouw omarmt haar individualiteit en zet zich in voor vrouwelijke empowerment in de strikte gender-gesegregeerde maatschappij van Saoedi-Arabië.
De onverharde weg is niet het enige obstakel in Maryams leven: mannelijke patiënten weigeren door haar geholpen te worden en geven de voorkeur aan mannelijke verplegers; haar werk biedt weinig doorgroeimogelijkheden en om te reizen is ze nog steeds afhankelijk van haar vaders toestemming. Aan die vader zelf ligt het niet; Abdulaziz (Khalid Abdulrahim) is een muzikant die zijn drie dochters heeft aangemoedigd hun dromen na te jagen. Maar hoewel hij zich bewust is van de maatschappelijke barrières die voor hen worden opgeworpen, ziet hij het met lede ogen aan zonder te helpen. Hij worstelt met zijn eigen problemen: de conservatieven zijn tegen muzikale optredens en uiten enkele bedreigingen.
Al-Mansour en coscenarist Brad Niemann schetsen behendig een beeld van de maatschappelijke weerstand tegen Maryams even persoonlijke als politieke missie. De komische momenten zijn enigszins voorspelbaar maar er sluimert een aanstekelijk optimisme door de film. De strikte wetten en conservatieve tradities die mannen controle geven over vrouwen zijn moeilijk te doorbreken—zie het culturele leven tijdens de ramadan of op bruiloften. Toch grossiert het eenvoudige verhaal niet in keiharde kritiek op de genderongelijkheid binnen de Saoedische maatschappij. In plaats daarvan stipt The Perfect Candidate aan hoe makkelijk seksisme doorwerkt in dagelijkse handelingen en hoe de bewegingsvrijheid van vrouwen wordt belemmerd. Het resultaat is een warme, maar enigszins voorspelbare polemiek tegen het patriarchaat.
