The New Boy

Een magisch-realistische film die zo veel wil vertellen in zo weinig woorden, daar kan je – of het nu helemaal geslaagd is of niet – eigenlijk alleen maar bewondering voor hebben.

Een geschiedenis die eeuwen beslaat, maar in kort bestek is mee te geven: voordat de kolonisten kwamen, kende Australië vierhonderd verschillende talen, elk met een eigen cultuur, spiritualiteit, oorsprong en voorouders. Van die vierhonderd talen zijn er nu nog tweehonderd over.

De overige tweehonderd zijn volgens de Aboriginals niet dood, maar in slaap. Op een dag zullen ze op mysterieuze wijze weer wakker worden. Er heerst groot respect onder de verschillende Aboriginal stammen voor elkaars taal en cultuur. Als een Aboriginal persoon naar een andere stam of ander land gaat, zal hij nooit het woord tot de andere stam richten; de daar heersende voorvaderen moeten niet boos gemaakt worden.

Hiervan zullen de meeste mensen die het magisch-realistische The New Boy van de Australische Aboriginal regisseur, scenarist en Director of Photography Warwick Thornton gaan kijken, zich niet bewust zijn, maar in deze kennis zit een sleutel, of zo je wilt ‘een kijkopdracht’. Probeer deze film te zien als door de ogen van de hoofdpersoon, een jongen die terechtkomt in een klooster en niet snapt waar hij is beland, de gewoonten niet kent en de taal niet spreekt. Hij observeert, om de regels te leren kennen. Hij zegt niets, omdat hij luistert en respectvol is.

In zijn derde speelfilm hanteert Thornton (ook zelf verantwoordelijk voor de cameravoering) een heel heldere beeldtaal, als Dick Bruna in de outback. Die simplificatie levert beelden op die voor zich spreken, maar bezorgt Cate Blanchett een soms naar cartoonesk neigende rol als de goedbedoelende zuster Eileen, die eigenhandig het klooster annex weeshuis runt. De haar toegewezen kinderen zijn klaar voor de wereld als ze hen heeft bekeerd tot (dus: de regels heeft bijgebracht van) het christendom.

De echte held is echter niet filmster Blanchett maar die jongen (innemend gespeeld door de debuterende Aswan Reed), die met een flinke knipoog naar het christendom De Nieuwe Jongen wordt genoemd. Naarmate het accent komt te liggen op de messiaanse bril waardoor zuster Eileen hem bekijkt, gaan dingen echter door elkaar lopen en dreigt Thornton zich te verliezen in perspectieven en zijn eigen gecreëerde mysterie. En eigenlijk wil je hem dat niet eens kwalijk nemen. Hoewel hij The New Boy simpel wil doen voorkomen, heeft hij met de film nu eenmaal heel veel te vertellen. En dat heeft hij met een bewonderenswaardige stilte gedaan.