The Nevers

Vrouwen met gaven schitteren in superheldendrama avant là lettre The Nevers, een serie gesitueerd in het Londen van de late negentiende eeuw. De feministische steampunk uit de koker van Joss Whedon (Buffy the Vampire Slayer) hapert bij vlagen maar beklijft niettemin.

Amalia True (Laura Donnelly) is anders, uniek: ze kan flarden van de toekomst zien. In het Londen van 1896 is ze een van de inwoners van een blijf-van-mijn-lijf-huis voor vrouwen met bijzondere gaven. Deze superhelden avant là lettre zijn gedwongen om gezamenlijk op te trekken omdat ze door de buitenwereld worden gezien als “biologische afwijkingen” met “aandoeningen”. De premier heeft zich nog niet gemengd in de discussie over ‘De Aangeraakten’, zoals ze wel worden genoemd, maar volgens bepaalde Londenaars zijn ze “een directe bedreiging van het Britse rijk”. Amalia en haar lotgenoten zijn dus op zichzelf aangewezen.

Dat blijkt eens temeer als het bestaan van de vrouwengroep in gevaar wordt gebracht door politieke intriges en kwaadaardige krachten. Zoals gewoonlijk in superheldenverhalen zijn er in de serie The Nevers ongure types die hun bovennatuurlijke talenten inzetten voor de tegenpartij. En zoals gewoonlijk is er een wetenschapper (Denis O’Hare als psychopathische hersenchirurg) die bovenmatig geïnteresseerd is in de neurologische hardware achter de gave – het is immers aanlokkelijk om gaves met vuurballen, vrieskou of manipulatietechnieken toe te passen op militairen. The Nevers laat zich in dat opzicht omschrijven als een laat-Victoriaanse X-Women.

De gaven zijn natuurlijk vooral een metafoor voor hoe vrouwen nooit boven het maaiveld uit mochten steken. Zoals Amalia het treffend verwoordt: “Omdat ik dingen weet kan ik krankzinnig worden verklaard.” In diverse scènes zien we mannen met paarse banden om hun bovenarmen die niets anders doen dan De Aangeraakten intimideren. The Nevers is dus een feministisch drama vol verwijzingen naar het huidige post-MeToo-tijdperk. Met mannen die vrouwen ongewenst aanraken en toefluisteren dat als ze wat minder eten de mogelijkheden eindeloos zijn.

Het is wat dat betreft even pijnlijk als ironisch dat uitgerekend Joss Whedon (Buffy the Vampire Slayer) de hoofdscenarist is van The Nevers. Sommige acteurs waar hij in het verleden mee samenwerkte – waaronder Charisma Carpenter en Sarah Michelle Gellar – traden afgelopen februari in de openbaarheid over Whedons grensoverschrijdende gedrag op de set. Geen wonder dus dat kabelzender zijn betrokkenheid bij The Nevers zo veel mogelijk onder het tapijt schuift, nadat Whedon al in november 2020 opstapte bij de productie.

Hoewel het erop lijkt dat na Whedons vertrek andere creatievelingen in de montageruimte aan de haal zijn gegaan met het beeldmateriaal, en de reeks hierdoor ietwat chaotisch in elkaar steekt, is er genoeg om van te genieten. The Nevers is steampunk pur sang, gesitueerd aan het einde van de lange negentiende eeuw waarin uitvinders elkaar proberen te overtreffen met eigenaardige automobielen en vliegende objecten. Boven alles valt de chemie op tussen actrice Donnelly en haar souffleur Penance Adair (Ann Skelly) die twee hebben echt geen man nodig voor de smerige klusjes, en de mannen die het wel proberen eindigen in hun hemd.

The Nevers is vanaf 12 april wekelijks te zien bij Ziggo Movies & Series. De eerste zes afleveringen worden nu vertoond, nog eens zes afleveringen volgen later dit jaar. Deze recensie is gebaseerd op de eerste vier afleveringen.