The Happiest Day in the Life of Olli Mäki
Stop de hypemachine
In 1962 deed de Fin Olli Mäki een gooi naar de wereldtitel vedergewicht maar de mediahype en heldenstatus waren de verlegen bokser een gruwel.
Deze tedere, melancholische biopic volgt een korte periode uit het leven van Olli Mäki, een introverte Finse bokser die het in 1962 opnam tegen de Amerikaanse wereldkampioen vedergewicht. Tijdens de voorbereidingen gaat hij steeds meer gebukt onder zijn heldenstatus en de mediahype rond zijn persoon, opgezweept door zijn ambitieuze manager. In bitterzoete, tragikomische scènes zien we hoe hij zich steeds meer in zichzelf terugtrekt. De high society van Helsinki, de filmploeg die hem constant volgt — het is allemaal een gruwel voor de verlegen, zichzelf wegcijferende jonge bokser, die liever gewoon met rust wil worden gelaten om tijd door te brengen met zijn geliefde Raija. Van deze vertederende, tikje enigmatische man wordt het onmogelijke verwacht — Olli is een bokser die eigenlijk geen bokser wil zijn. Maar de hypemachine draait door.
De melancholische ondertoon van dit zorgvuldig vormgegeven portret wordt versterkt door de prachtige zwart-witbeelden. Juho Kuosmanen besteedde veel aandacht aan het jarenzestigdecor en schetst een tijd waarin media steeds belangrijker worden terwijl deze man, gevangene van de boksring, zijn rust en vrijheid terug wil.
The Happiest Day in the Life of Olli Mäki (Cea mai fericita zi din viata lui Olli Mäki) won in december terecht de European Discovery — Prix FIPRESCI, de European Film Award voor een debuterende, jonge regisseur. Kuosmanen heeft oog voor de man achter de bokshandschoenen en gebitsbeschermer, een pantser dat hem niet kan beschermen tegen de bemoeizuchtige buitenwereld. Olli wil liever eerlijk zijn. Tijdens een persconferentie voor een aanstaande wedstrijd schat hij zijn kansen laag in, terwijl hij volgens zijn manager juist had moeten opscheppen. In de buitenwereld is vaak geen plek voor twijfel en zwaktes. Olli probeert het spel in het mediacircus mee te spelen maar kan zijn innerlijke worsteling lang niet altijd verbergen, en dat valt — net als deze film — alleen maar te prijzen.
