Stupid Young Heart

Selma Vilhunens Stupid Young Heart draait om thematiek die altijd actueel is: tienerzwangerschap. Vilhunen laat het modern aanvoelen door dat verhaal te plaatsen in de context van de extreemrechtse elementen die de afgelopen jaren in veel landen de kop opstaken. Daarmee is de film echter helaas niet minder voorspelbaar.

Kiira (Rosa Honkonen) is een populaire danser, Lenni (Jere Ristseppä) een onzekere skater. Half omdat ze elkaar leuk vinden, half omdat dit nou eenmaal is wat je als tiener doet, zijn ze tijdens een feestje bij elkaar in bed beland. Het resultaat is Kiira’s alsmaar groeiende buik (een Nederlandse bijdrage aan de film, gefabriceerd door het legendarische Rob’s Propshop en vervolmaakt met digitale effecten door Planet X).

Die zwangerschap weerhoudt Kiira er niet van mee te doen aan haar danstraining, maar dwingt haar wel tot een versnelde volwassenwording. Daar zit de crux van Stupid Young Heart, dat na de première in 2018 op het filmfestival van Toronto ook in de Generation14-sectie van de Berlinale vertoond werd. Lenni doet zijn best om Kiira bij te benen, maar zoekt in afwezigheid van een vaderfiguur heil bij de verkeerde vrienden. Het beweeglijke camerawerk van Lisabi Fridell, met de energie die bij de leeftijd van de hoofdpersonen past, volgt hen in hun wat voorspelbare lot. Ze doen hun best bij elkaar te blijven, maar hun tieneronhandigheid en hormonale opvliegendheid zitten in de weg.

Ook veel van de eerdere films van Vilhunen (zoals Little Wing en de recente documentaire Hobbyhorse Revolution) hebben tieners als hoofdpersonages. “Een film maken kost veel tijd en geld, dus dat wil ik graag besteden aan een belangrijk onderwerp. Dat zijn kinderen voor mij”, vertelde ze in een interview. Ook in haar gesprek met de Filmkrant benadrukt ze het belang van de educatieve waarde van de film. Daar ligt dan ook de grootste waarde van dit verhaal.

Maar een aantal prachtige beelden van tieners in hun natuurlijke habitat ten spijt, blijven Vilhunens pogingen om dicht bij deze altijd actuele tienerproblematiek te komen helaas te veel formulewerk. De foute surrogaat-vaderfiguur Janne (Ville Haapasalo) zegt precies de verkeerde dingen tegen Lenni, die in de oren van een tiener precies goed klinken; Kiira’s weeën beginnen nét op het moment dat Lenni wordt opgepakt. En dat allemaal tegen de achtergrond van raciale spanningen die de verhaallijn rond enkele personages met een andere achtergrond dan de Finse totaal in dienst stellen van de witte tieners. Een belangrijk verhaal dus, maar niets dat we niet eerder en beter zagen.