Riding Alone for Thousands of Miles

Van een acteur die bekend staat als de Japanse Clint Eastwood is het op z’n minst verrassend als hij in zijn meest recente rol in China op zoek gaat naar een vertolker van traditionele staatsopera’s.

Zhang Yimou’s nieuwste film The Curse of the Golden Flower verschijnt dezer dagen in de bioscoop – met een voor Chinese begrippen kolossaal budget van 45 miljoen dollar – maar tussen deze en House of Flying Daggers, zijn vorige grote martial arts-productie, schreef en regisseerde hij dit kleine familiedrama Riding Alone for Thousands of Miles (Gian li zou dan qi, 2005) speciaal voor zijn jeugdidool Ken Takakura.

Tussen de Japanner en zijn zoon is jaren geleden een conflict geboren en nu de zoon bijna sterft wil de vader koste wat kost zijn liefde terugwinnen. Daarvoor moet hij een lange reis naar letterlijk onbekend landschap afleggen: twintigduizend mijl naar het binnnenste van zijn ziel, zoals elke protagonist in elke respectabele roadmovie dat moet doen. Koichi Takata heeft nooit geweten hoe hij zijn gevoelens tegenover zijn zoon moest uitdrukken. Daardoor is het conflict tussen de twee nooit opgelost. In China, waar zijn zoon de staatsopera’s bestudeerde, wil hij een speciale vertolker vinden om die op film mee terug te nemen. Maar om dat voor elkaar te krijgen moet Takata eerst een hele reeks tegenslagen overwinnen.

Pauze. Inderdaad. Beelden van in lavendelblaadjes doorgebakken sentiment doemen op. De ingrediënten voor bordkartonnen televisiesoapdrama zijn aanwezig, zeker. En Chinese staatsopera’s staan ook niet bekend om hun kinky avantgardisme. Dus ook daar geen verrassingen. Maar dat is allemaal schijn. Riding Alone for Thousands of Miles is een uitgebalanceerd en vaak onverwachts verhaal over het leren spreken van een taal die niet iedereen heeft geleerd te spreken. Zhang laat Takata die taal leren als vreemdeling in een vreemd land. Veel symboliek, zoals we van de regisseur gewend zijn, en soms bijna fractale beelden, waarin wat we zien elders in de film groter of kleiner of in een net andere vorm ook te zien is. Verder mooie vergezichten, zowel op het landschap als op het hoofdpersonage van Ken Takakura.