Riders of Justice
Een heel goed slecht idee
Na de dood van haar moeder storten tiener Mathilde en haar vader Markus zich in een bizar rouwproces in het geestige en avontuurlijke Riders of Justice.
Markus en Mathilde hebben een moeizame vader-dochterrelatie, getuige het feit dat soldaat Markus (Mads Mikkelsen) liever aan het front is dan bij zijn gezin. Een man van weinig woorden en harde klappen; daar kan tienerdochter Mathilde (Andrea Heick Gadeberg) natuurlijk niks mee. De hardste klap komt voor beiden als Mathildes moeder, de lijm van het gezin, omkomt bij een treinbotsing. Vanaf dan gaat alles mis – of misschien juist wel beter.
Mathilde overleeft het treinongeluk wel, en ook Otto (Nikolaj Lie Kaas), de man die opstond zodat Mathildes moeder kon zitten, leeft nog. Mathildes vader Markus is op een militaire basis in het buitenland als hij het telefoontje krijgt. Eenmaal thuis ontvouwt zich een bizar rouwproces, als vader en dochter verwikkeld raken in een eigenaardig onderzoek naar het treinongeluk. Was het een noodlottig toeval of zat er iemand achter?
De licht-obsessieve data-analist Otto probeert Markus te overtuigen van dat laatste, als hij met zijn buitenissige collega’s Lennart (Lars Brygmann) en Emmenthaler (Nicolas Bro) op de stoep staat. Ze hebben er allerlei rekenmodellen op losgelaten, en het moet iets te maken hebben met de zware jongens van motorbende Riders of Justice. Wat als zij dit met zijn vieren eens even gaan ontrafelen? Een heel goed slecht idee natuurlijk.
Riders of Justice (Retfærdighedens ryttere) van Anders Thomas Jensen, dat afgelopen januari het IFFR opende, is een geestige, avontuurlijke film, al komt het nog een beetje flauw op gang en zijn de personages in eerste instantie wat eendimensionaal: Emmenthaler het geïsoleerde computerwonder met overgewicht; Markus de militair die zijn gevoelens enkel kan uiten door klappen te verkopen; Lennart de randfiguur die uit het niets zijn broek naar beneden trekt om klappen te vangen.
Toch ga je uiteindelijk van ze houden, misschien wel juist doordat het sterotypen zijn. Mathilde vindt bij hen het thuis dat haar afwezige vader Markus nooit heeft geboden. En hoe minder het gaat over dat kneuterige onderzoek van dit bijeengeraapte zooitje, hoe meer het gaat over de warmte, liefde en alternatieve familieband van deze eigenaardige groep mensen. Ook geluk komt soms met de gekste samenloop van omstandigheden.