Rester vertical

Bekende thema’s uit het werk van Alain Guiraudie komen terug in Rester vertical. Deze keer weet de Franse regisseur van L’inconnu du lac en Le roi de l’évasion ze effectiever dan ooit te verbeelden.

In slechts vijf close-ups weet Alain Guiraudie de essentie van zijn nieuwe film over liefde, leven en dood te vangen. Close-ups, van de geslachtsorganen van hoofdpersonage Léo (Damien Bonnard) en zijn bedpartners links en rechts van het seksuele spectrum, verklappen Léo’s gehaaste liefdesleven.

Het begint met het ontmoeten van schaapsherder Marie (India Hair) in de bergen en eindigt met iemand die sterft tijdens het vrijen. Tussendoor zien we in detail hoe Marie bevalt van Léo’s kind en hoe daarna de chemie tussen het onwaarschijnlijke stel verdwijnt. Een hand voelt ergens middenin Rester vertical aan de slappe penis van Léo. In een opvolgend, uitgezoomd shot laat Guiraudie zien dat die hand Marie toebehoort. Haar laconieke houding en obligate handbewegingen maken duidelijk dat dit schip is gestrand.

Hoewel Rester vertical niet pornografisch is, is de film zeker erotisch geladen. Léo, een filmmaker die de deadline voor zijn nieuwe scenario maar niet kan halen, zoekt afleiding waar hij maar kan. Hij vindt het in de bergen bij Marie, bij een aantrekkelijke jongeman op het platteland en in een grote, grijze stad bij een zwerver onder een brug.

Net zoals in zijn vorige films L’inconnu du lac en Le roi de l’évasion toont Guiraudie een hoofdpersonage dat bevrijding zoekt in seks. Of beter: in de belofte van seks. In L’inconnu du lac was een cruisegebied voor homo’s aan een meer een oase van rust die verstoord (en opgehitst) werd door een onopgeloste moord. In Le roi de l’évasion (‘De koning van de ontsnapping’) ontsnapt tractorverkoper Armand aan zijn gay lifestyle, die bekritiseerd wordt door zijn dominante baas. Hij vindt soelaas in heteroseksualiteit door op de loop te gaan met de minderjarige dochter van zijn werkgever. Terwijl de politie hem in de Franse bossen op de hielen zit, bevredigt zij hem voor het eerst oraal.

Rester vertical had ook De koning van de ontsnapping kunnen heten. Op elke locatie dreigt het gevaar dat alles en iedereen Léo aan het inhalen is: zijn producent achtervolgt hem om dat eindeloos uitgestelde (en nooit afgemaakte) scenario te lezen, de vader van Marie probeert hem steeds nadrukkelijker te versieren. Bovendien moet hij zijn kind verzorgen, terwijl de geldkraan van de producent is dichtgedraaid. Uiteindelijk zit ook in Rester vertical de politie achter Léo aan. Nog beklemmender dan in zijn vorige films verbeeldt Guiraudie hier hoe de seksuele uitspattingen van een man voor zijn ondergang zorgen. Aan vijf shots had de Franse filmmaker al genoeg. De resterende honderd minuten zijn alleen maar winst voor een nieuwsgierig publiek dat mee durft te gaan in Léo’s escapisme.