Prospect
Zaaien en oogsten in een verloren ruimte
De lowbudget scifi van Prospect hint naar de eenzaamheid van de western, maar plaatst hoofdpersoon Cee en haar vader Damon in de diepe ruimte. De film draait op Imagine in het themaprogramma Things to Come.
Cee maakt zich klaar voor landing. Ze krabbelt nog wat ondefinieerbaars in haar notitieboekje terwijl ze aandachtig naar rammelende jaren 60-poprock luistert die uit haar koptelefoon dreunt. Zij en haar vader Damon zijn de enigen aan boord van het ruimteschip dat richting een verlaten planeet koerst. Voor Damon bekend terrein, voor Cee niet.
Ze zijn niet de enigen die de weg hebben gevonden naar de vruchtbare planeet waarop Prospect van regisseurs Christopher Caldwell en Zeek Earl zich voornamelijk afspeelt. Op de planeet zaaien en oogsten een paar dappere, maar verloren zielen hun handel. Met zijn kleurrijke vegetatie en overvloed aan licht is het de perfecte voedingsbodem voor de organische edelstenen die er te winnen zijn. Maar hoe onschuldig en onbewoond het kalme gebied ook lijkt, stil is het er nooit. Niet zonder gevaar halen Cee en haar vader hun winstgevende oogst binnen.
Met zijn afgelegen planeet, volledig onttrokken aan bindende regels of enige vorm van autoriteit, hint Prospect naar de wereld van de western. Eerst schieten, dan praten. Op hun stukje grond kunnen Cee en Damon enkel winnen of verliezen, net als bij een bankroof in een Amerikaans grensdorpje: de buit binnenhalen of gepakt worden. Maar dronken saloongasten of een ritmisch paardendrafje zijn in Prospect niet te vinden. Deze wereld is veel anoniemer. Geen idee waar we zijn, of waar we vandaan zijn gekomen, laat staan waarom of met wie – Cee stelt zich pas voor wanneer de film bijna is afgelopen. We hebben geen idee.
Die minimale informatievoorziening doet hunkeren naar een wereld hierbuiten. Is die er überhaupt? Voor Cee wel. De popmuziek die ze luistert en haar interesse in fictieverhalen zijn hints van een verleden, een gelukkige jeugd misschien wel. Zij heeft daadwerkelijk iets te verliezen. Terugkijken naar een wereld van toen is dan ook aantrekkelijker dan (nog verder) vooruitkijken. In Prospect is het niet het verleden, maar de eenzame, barbaarse toekomst die een mens kapotmaakt.
Met licht samengeknepen ogen aanschouwen we Cee’s angstige ademhalingen. We zien haar astronautenhelm beslaan en weer helder worden wanneer ze zich met driftig gehijg voortbeweegt. Iedere seconde langer op die planeet voelt voor Cee als een verdere afbrokkeling. Kon ze maar teruggeslingerd worden naar het leven dat achter haar ligt. Terug naar het leven dat voor ons niet, maar voor haar wel bekend is. Naar een bestaan dat zij daadwerkelijk heeft doorleefd, stap voor stap, scène na scène.
Prospect is te zien op Imagine Film Festival binnen het themaprogramma Things to Come. Deze recensie werd geschreven in het kader van Filmkrant Lab 2019, een trainingstraject voor jonge filmcritici.
