Polisse

Rauw, beweeglijk en opwindend

  • Datum 22-12-2011
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Polisse
  • Regie
    Maïwenn
    Te zien vanaf
    01-01-2011
    Land
    Frankrijk
  • Deel dit artikel

Is werken voor de Parijse politie-eenheid van de kinderbescherming de zwaarste baan van Frankrijk? In Maïwenns vitale portret van deze eenheid grijpen de agenten van de zedenbrigade geregeld naar de fles, of naar elkaar.

In Cannes dit jaar was er stevige kritiek op de manier waarop de maakster met zo’n gevoelig onderwerp als kindermishandeling was omgesprongen. Inmiddels kan Maïwenn (haar achternaam heeft ze in goede Franse traditie afgeschaft) een lange neus trekken richting pers. Polisse won in Cannes de prestigieuze Juryprijs, en inmiddels loopt de film als een trein in Franse bioscopen. Georganiseerde chaos, dat is misschien nog wel de beste omschrijving van de manier waarop Maïwenn haar portret van de Parijse politieafdeling voor kinderbescherming heeft vormgegeven. Samen met de jonge fotografe Melissa (Maïwenn zelf) worden we als kijker direct in het diepe gegooid. Ze is toegevoegd aan de divisie op last van Binnenlandse Zaken, en wordt toch vooral als een sta-in-de-weg gezien door de leden van de brigade. Die hebben immers genoeg op hun bordje om nog ook een ambtenaar te moeten babysitten.

Karaoke
Naast de hoge werkdruk en de vaak afschuwelijke zaken die ze tegenkomen, zijn het ook persoonlijke problemen die een wissel trekken op de agenten. Teamcaptain Fred (Joeystarr) trekt zich het lot van de slachtoffers veel te persoonlijk aan, andere collega’s zien hun relaties verpieteren of een romance op de werkvloer opbloeien. In hoog tempo dienen zaken zich aan: kinderarbeid, pedofilie, mishandeling en prostitutie. Als Maïwenn zeer veel tijd uittrekt voor een lange karaoke-avond waarop de agenten strontlazarus worden, is het duidelijk dat het de regisseur er vooral om gaat de brigade als familie te portretteren. Deze agenten genieten geen respect binnen het korps en worden murw door de uitzichtloosheid van hun bezigheden. Alleen gezamenlijk kunnen ze de dagelijkse ellende verdragen.
Maïwenns inspiratie kwam van een documentaire en dat is ook de stijl waarin ze de film geschoten en gemonteerd heeft. Rauw, beweeglijk en opwindend klit Polisse zich aan de kijker vast om niet meer los te laten. Denk The Wire meets Entre les murs. Het helpt ook dat er zoveel acteertalent voor de camera staat: te veel uitblinkers om op te sommen, al verdient rapper Joeystarr aparte vermelding door zijn ongepolijste optreden. Opvallend genoeg is Maïwenn zelf de zwakke schakel. Haar Melissa voelt overbodig, zeker als ze de focus wordt van een geforceerde romance. Ook op de lengte en de melodramatische finale valt wat af te dingen, maar het staat de film in zijn geheel niet in de weg. Kritiek is snel geleverd, maar vergelijk Polisse eens met wat er in Nederland op dit gebied wordt geproduceerd. Dan hou je direct respectvol je mond. Deze pet past ons echt niet allemaal.

Mark van den Tempel