Nightbitch

De bloeddorst blijft buiten beeld

Nightbitch

Een moeder is ervan overtuigd dat ze verandert in een hond, in deze wat ingehouden verfilming van het boek van Rachel Yoder.

In de credits staat ze enkel aangeduid als ‘Mother’. De vrouw in Nightbitch, een verfilming van het gelijknamige boek van Rachel Yoder uit 2021, was kunstenaar, in wat inmiddels een vorig leven lijkt. Want nu is ze alleen nog moeder. Een huismoeder. Het eerste pakweg kwartier van de film ben je geneigd te veronderstellen: een alleenstaande moeder. Tot manlief thuiskomt en direct begint te zeuren over hoe zwaar zijn dag was.

Maar er is iets vreemds aan de hand met deze moeder. Er groeien haren waar ze niet horen, en zijn haar hoektanden nou puntiger geworden? Als ze een bult ter hoogte van haar stuitje doorprikt, in een lekker vies bodyhorror-moment, komt daar naast een melkachtig pus een staart uit tevoorschijn. Langzaam raakt ze ervan overtuigd dat ze verandert in een hond.

Het voelt als de opmaat naar een portret van de donkere, complexe kanten van moederschap. Zoals het boek dat is, dat in een rijtje past met onder meer Claire Vaye Watkins I Love You But I’ve Chosen Darkness en Claire Oshetsky’s Chouette, beide ook uit 2021. Boeken die het (zeker in Amerika vaak zo dwingend voorgeschreven) lieflijke beeld van moederschap aan stukken scheuren.

Maar op dat ene bodyhorror-moment na, kiest regisseur en scenarist Marielle Heller (Can You Ever Forgive Me?, 2018; A Beautiful Day in the Neighborhood, 2019) voor een wat ingehouden benadering. Ja, we zien de moeder veranderen in een hond die door de nachtelijke straten rent, maar de film verkent de meer gruwelijke en groteske elementen van die transformatie nooit echt. Haar bloeddorst, haar razende woede blijven grotendeels buiten beeld.

Amy Adams zet met overgave haar tanden in deze rol van een vrouw die haar eigen identiteit opgeslokt ziet worden door dat moederschap, die soms bijna transparant lijkt van emotionele uitputting. Maar echt de ruimte om zich uit te leven krijgt ze niet.

En door die wat fluwelen aanpak krijgt de film onherroepelijk iets halfslachtigs. Zo’n absurd concept werkt eigenlijk alleen als je er vol voor gaat. Doe je dat niet, dan valt des te meer op dat wat de film uiteindelijk te zeggen heeft over moederschap en het huwelijk toch stiekem een beetje in clichés blijft steken. En dan helpt het ook niet als die letterlijk uitgesproken worden. Zoals de bibliothecaris die opmerkt dat moederschap je verandert. “Het brengt je in contact met je oerdriften.”


Nightbitch is vanaf 24 januari 2025 te zien op Disney+ (VoD).