NIGHT WATCH (NOCHNOI DOZOR)
Urban Star Wars met humorloze vampieren
De strijd tussen goed en kwaad moet weer eens beslecht worden, alleen dit keer is het decor Moskou. Night watch/Nochnoi dozor is een bombastische vertelling van een verhaal dat al vaker en beter is verteld.
‘Wat ze in Hollywood kunnen, kan ik ook’, moet de Russische filmmaker Timur Bekmambetov gedacht hebben. Night watch, in Nederland uitgebracht als Nochnoi dozor, wordt niet voor niets vergeleken met films als Bored of the rings en The matrix. Het is een mythisch verhaal over de strijd tussen goed en kwaad, verpakt in een visueel overdonderend spektakel. Deze formule lijdt inmiddels aan bloedarmoede. Als de wapenstilstand tussen de legers van het kwaad en het goede gebroken wordt, krijgt Anton de taak de kwaadwillende vampieren op te sporen. Anton behoort tot het ras van de Anderen, hij is een lid van de Night watch die de soldaten van het kwaad in de gaten houden en waar nodig bestrijden. Een eeuwenoude voorspelling zegt dat op een dag een uitverkorene zal opstaan die zal kiezen tussen goed en kwaad. Hierdoor zal de apocalyptische strijd voorgoed beslecht worden. Welke kant de uitverkorene zal kiezen laat zich raden: er staan immers nog twee filmdelen op stapel.
Tl-buis
Night watch is gebaseerd op een serie boeken geschreven door Sergei Lukjanenko. Deze boeken en de film zijn razend populair in het thuisland. Behalve het feit dat het gaat om een drieluik (epische verhalen kunnen tegenwoordig kennelijk alleen in heel lange films of in drie delen worden verpakt), heeft Night watch nog meer gemeen met bijvoorbeeld de oude Star Wars-trilogie. Dit keer kiest de zoon echter voor de duistere kant van de ‘Force’, terwijl de vader machteloos toekijkt. Als Anton (de vader) ook nog eens met een tl-buis in de hand de schurk te lijf gaat, kan niemand de link met de lichtzwaarden van George Lucas ontgaan. Night watch speelt in hedendaags Moskou en is eigenlijk een soort urban Star Wars.
Het geheel is visueel en auditief bombastisch. Qua uiterlijk doet de productie niet onder voor bovengenoemde Hollywood-films, al hadden de filmmakers slechts het schamele budget van vier miljoen dollar tot hun beschikking. In tegenstelling tot recente Star Wars-films klinken de dialogen goed en schuilt er achter de personages nog enige diepgang. Toch weet het verhaal niet echt te boeien. Night watch bezwijkt namelijk onder de epische pretenties van de makers en de soms chaotische vertelling. Daarbij wordt alles zonder humor opgediend, wat het geheel moeilijk verteerbaar maakt. Op een gegeven moment is er een scène van de serie Buffy the vampire slayer op televisie te zien, waarin Buffy het opneemt tegen Dracula. Valt er om en met de vampieren in Buffy nog te lachen, de nachtwezens in Night watch zijn gespeend van enige vorm van humor of zelfrelativering. En dat zijn nu precies de ingrediënten die de uitgekauwde maaltijd wat smaak hadden kunnen geven.
Michael Minneboo