Minyan

In het bedachtzaam opgebouwde drama Minyan komt een New Yorkse jongeman uit de kast, terwijl zijn Joodse familiekring zich met andere zaken bezighoudt.

Als Davids grootmoeder overlijdt moet opa op zoek naar kleinere en goedkopere woonruimte. Er komt een gesubsidieerd appartement beschikbaar. Maar er is een bijzondere voorwaarde: David moet bij opa intrekken. Met twee bewoners erbij kan de rabbi van de inpandige synagoge namelijk altijd het minimum van tien volwassen Joodse mannen optrommelen dat nodig is voor een minjan, een volwaardige Joodse gebedsdienst. David is een jongeman die het anderen graag naar de zin maakt. Hij stemt dan ook in met zijn verhuizing naar het bejaardenhuis. Net zoals hij voor zijn moeder thoralessen blijft volgen op de Hebreeuwse school, hoewel hij zelf liever naar een gewone high school zou gaan.

Veel ruimte voor wat David al dan niet wil is er echter niet, in de Brooklynse wijk Brighton Beach in het midden van de jaren tachtig. Zijn groeipijnen vallen in het niet bij de grote drama’s waarmee hij opgroeit. De generatie van zijn opa haalt in het jiddisch herinneringen op aan familieleden die de Holocaust niet overleefden. Zijn ouders maakten onderdrukking mee als Joden in de Sovjet-Unie, terwijl ze na hun immigratie naar Amerika genoegen moeten nemen met banen onder hun niveau. En als David dan eindelijk zijn eerste schreden zet op het pad van de mannenliefde wordt hij alweer geconfronteerd met het volgende grote drama: de aidsepidemie die steeds meer dodelijke slachtoffers opeist in het gay circuit.

Eric Steel, die zijn sporen verdiende als producent (Bringing Out the Dead; Julie & Julia) en documentairemaker (The Bridge), neemt in zijn speelfilmdebuut alle tijd voor Davids coming out: als homoseksueel, maar ook als mensch. Met gevoel voor plaats en tijd schildert Steel het onthaaste leven in een Russisch-Joodse migrantenwijk. De sterke soundtrack van klarinettist David Krakauer onderstreept de sfeer met trefzeker geplaatste klezmer-accenten.

Met net zoveel oog voor detail treft Minyan de omgangsvormen in de New Yorkse gay-scene. De tamelijk directe seksuele omgangsvormen in de homobars worden mooi afgezet tegen de relatie van twee oude mannen die bij zijn opa op de gang wonen. Volgens de gemeenschap zijn het bevriende weduwnaars, maar David ziet dat hun relatie dieper gaat. Hoofdrolspeler Samuel H. Levine is misschien net te oud om een middelbare scholier te spelen, maar zijn vertolking van een jongeman die meer voelt dan hij laat merken en die meer ziet dan hij vertelt overtuigt wel degelijk. Zijn personage mag dan een man van weinig woorden zijn, de ogen van Levine spreken boekdelen.