MARY

Wie vond dat Abel Ferrara een aardige comeback maakte met ‘R Xmas, kan het hart helemaal ophalen aan zijn nieuweling Mary. De eigenzinnige regisseur levert met deze persoonlijke reactie op The passion of the Christ een bijzonder indringend drama af.

Abel Ferrara is er niet de man naar om dingen over zijn kant te laten gaan. Als overtuigd doch zondigend rooms-katholiek met een fikse schuldenlast in de heilige boekhouding voelde hij zich geroepen een film te maken als reactie op Mel Gibsons The passion of the Christ. En het resultaat vlamt, prikkelt en ontroert zoals alleen rasfilmer Ferrara dat kan. Echo’s van het monumentale ego dat Gibson heet weerklinken al in de openingsscènes van Mary, waarin de opnamen van een film over het leven van Jezus, This is my blood, worden afgerond. De regisseur (Matthew Modine) is een talent. Maar wel één met een erg grote bek en een manipulator die zich erg bewust is van de financiële voordelen van een controverse. Na de opnamen blijkt de actrice die Maria speelt (Juliette Binoche) zich zo met haar rol te hebben vereenzelvigd dat ze naar Jeruzalem vertrekt, op zoek naar antwoorden op essentiële vragen. Talkshowpresentator Forest Whitaker houdt zich ondertussen onledig met een tv-serie over de Heilige Schrift en raakt geïntrigeerd door This is my blood en de lotgevallen van Binoche. Langzaam dringen vraagstukken over het leven en het geloof zijn eigen wankele relatie met de hoogzwangere Heather Graham binnen, tot Whitaker in een diepe geestelijke crisis raakt.

Waanzin
Met het opvallend compacte Mary maakte Ferrara zijn meest persoonlijke film over het christelijke geloof, een film waarin diep wordt ingegaan op de verschillende evangeliën uit het Nieuwe Testament. Hij concentreert zich daarbij op de apocriefe teksten over Maria Magdalena en de rol van de vrouw in de geschiedenis van het geloof. De conclusie luidt: het is triest hoe men (de man, Whitaker) de mogelijkheid onbenut laat om met hulp van Maria (de vrouw, Graham) een goed mens te worden.
Dat betekent niet dat Mary alleen iets te bieden heeft voor kijkers met interesse in en kennis van de Bijbel. Dit is een film vol passie, verwarring en angst, over religie, religieuze waanzin en acteren, geregisseerd door een man die heel behendig met de film in de film speelt. Dat wordt niet eens zozeer geïllustreerd door de rol van Binoche. Het is Whitaker die de kijker beetgrijpt; je zou bijna zeggen dat hij al genoeg reden is om Mary te gaan zien. Met een fenomenale acteerprestatie presenteert hij zich als het verlengde van boetedoener Ferrara, maar geeft ook zichzelf bloot en maakt invoelbaar dat spiritualiteit een erg pijnlijke zaak kan zijn. Het onbetwiste hoogtepunt is Whitakers biechtscène waarmee hij die van Harvey Keitel in Bad lieutenant van het doek blaast. Zoals Whitaker in een interview in de vorige Filmkrant zei: "Ik heb deze rol genomen omdat het mezelf verder heeft gebracht. Dat is het enige wat telt." Gaat dat zien.

Mike Lebbing