Lola

Een toekomst zonder Bowie

Lola

Twee zussen herschrijven de geschiedenis door naar uitzendingen van de toekomst te spieken in deze inventieve lo-fi scifi van Andrew Legge.

Terwijl de Tweede Wereldoorlog raast, dansen twee zussen op de opzwepende muziek van David Bowie. Bob Dylan is hun andere held en de hippiebeweging hun credo. Europa is in duisternis gehuld, maar zij vinden toevlucht in een andere tijd. Woorden als cool en groovy rollen als vanzelfsprekend uit hun mond, ook al hebben ze een andere betekenis in hun heden. “Is dat een bijvoeglijk naamwoord?”, vraagt een bevriende soldaat over het moderne jargon van de vrouwen.

Andrew Legge’s retrofuturistische speelfilmdebuut Lola gaat over een machine die radio- en video-uitzendingen uit de toekomst kan plukken. De zussen noemen hun uitvinding Lola, als eerbetoon aan hun overleden moeder, en gebruiken haar voor escapisme, als een herinnering aan de betere tijden die ooit zullen komen.

Wanneer echter blijkt dat ook de radiosignalen van de Duitse vloot met de toekomstmachine onderschept kunnen worden, wordt Lola een geheim wapen voor het Britse leger. Geleidelijk onderzoekt het script van Legge en Angeli Macfarlane wat er kan gebeuren wanneer je de toekomst niet alleen observeert, maar ook actief begint te beïnvloeden.

Lola past perfect binnen het bescheiden oeuvre van Legge, die geobsedeerd is door anachronismen, speculatieve sciencefiction, maffe uitvindingen en teruggevonden culturele objecten. Zijn korte film The Chronoscope (2009) ging over een uitvinder met een machine die naar het verleden kon kijken en zo de toekomst veranderde. Hier gebruiken de zussen signalen uit de toekomst om de geschiedenis te herschrijven.

Lola komt vooral tot leven wanneer naoorlogse popculturele artefacten in dat verleden verschijnen. Retro-covers van popklassiekers geven een stroomstoot aan het ons al bekende WOII-verhaal en geven de film een fascinerende want ahistorische dimensie. Emotioneel schiet het script van Legge en Macfarlane hier en daar tekort, maar deze inventieve film beklijft dankzij de speelse verbeelding van de geschiedenis.