Koning Worst

Herkenningsplezier of ontdekkingsplezier? Dat hangt er vanaf of je Knor al hebt gezien. De prequel Koning Worst onthult wat zich in het dorpje Moppel afspeelde voordat de slagers Tuitjes en Smakkerelli slaags raakten bij de worstenwedstrijd.

De opschudding die de terugkeer van opa Tuitjes veroorzaakt in de inmiddels rijkelijk geprezen stopmotionfilm Knor suggereerde een rumoerige voorgeschiedenis. Als kleindochter Babs meer wil weten beperkt moeder Greetje zich tot de opmerking dat de dorpsslager een ‘aparte’ vader was. En dan is er nog de vraag hoe 25 jaar geleden bij de jaarlijkse worstenwedstrijd die rattenstaarten in de worstjes van Tuitjes’ Italiaanse concurrent Smakkerelli terechtkwamen.

Maar nu is er dan de eveneens door Mascha Halberstad geregisseerde korte stopmotion Koning Worst, waarin we zien hoe slager Tuitjes, de worstenkoning van het dorpje Moppel, de strijd aangaat met de nieuw gearriveerde Smakkerelli. Het dreigt in een aandoenlijk subplot zelfs de prille liefde tussen Greetje, hier nog een tiener, en haar vriendje Nol te dwarsbomen. Als komedie wat conventioneler dan Knor, maar zeker charmant.

Dit voorverhaal zat nog niet in het boek van Tosca Menten. De suggestie om een prequel te maken kwam van producent Marleen Slot. “Ik vond het kapitaalvernietiging om niet meer met die geweldige figuren uit Knor te doen”, laat ze weten. Direct na de vertoning van Knor in Berlijn startte het team met het in recordtijd animeren van Koning Worst. “Het was een gekkenhuis.”

Koning Worst wordt nu in de bioscoop vertoond als bonusfilm bij Knor en geeft vooral de op een afrekening broedende opa Tuitjes wat meer achtergrond. Halberstad combineert daarin haar ook hier weer zeer aansprekende stopmotionstijl met iets nieuws: musical. Regelmatig luchten Greetje, haar vader, en Nol hun gemoed met nederpop-achtige liedjes waarbij ook de animatie (soms) even lekker los kan gaan. Zingende worsten, heerlijk!

Toch miste ik in Koning Worst wel een beetje de licht-anarchistische manier waarop het varkentje in Knor het keurige huishouden op zijn kop zet. Grappen genoeg, maar ik stuitte ook op een paar onhandige invallen en de bijna verheven toon van het slot is niet echt mijn smaak. Neemt niet weg dat ik ook hier weer veel plezier beleefde aan de levensecht en aanstekelijk geanimeerde karakters – van de opschepperige slagers tot de onhandige jonge verliefden.

Ook de ironie is gelukkig niet helemaal verdwenen. Al is het maar hoe die vlotte tv-reporter struikelt over het uitspreken van ‘Vereniging voor Vleeswaren van Verse Varkens’. En wat te denken van dat musicalfragment met een romantisch duet, gezongen in een kring van vleesbouten? Het maakt in ieder geval duidelijk dat stopmotion en musical een combinatie is die naar meer smaakt.