I Think You Should Leave with Tim Robinson

De meeste sketchkomedies proberen je hart te veroveren in een handvol minuten. I Think You Should Leave with Tim Robinson doet er dagen, zo niet weken over, maar laat daarna niet meer los.

Sommige dingen doe je gewoon niet. Als je een hapje wilt proeven van iemands maaltijd, eet je niet hun hele bord leeg. Als je betrapt wordt op een leugentje om bestwil, probeer je je niet in te dekken door leugen na leugen op elkaar te stapelen maar geef je gewoon toe.

Als iemand je vraagt of je nog een leuke YouTube-video weet, en je hebt er geen paraat, zeg je gewoon nee. Dan ga je niet naar huis om er midden in de nacht zelf eentje te maken zodat je morgen wél iets hebt om te laten zien, zelfs als iedereen onmiddellijk doorheeft dat je dit zelf hebt gemaakt en het niet eens grappig is. En als ze je vragen of je hier de héle nacht aan gewerkt hebt, probeer je het zeker niet nog eens te ontkennen.

Sommige mensen graven liever hun eigen graf, dan dat ze toegeven dat ze een foutje maakten. Dat is de kern van I Think You Should Leave with Tim Robinson, een sketchprogramma voor Netflix van die Robinson uit de titel en Zach Kanin. Het telt inmiddels drie (korte) seizoenen, waarin ze absurde situaties tot leven toveren waarin mensen tot het uiterste gaan om misstapjes en heimelijke verlangens te ontkennen en verbergen.

Het is een vervreemdende zit, vol wanhopige figuren die walging, schaamte en medelijden oproepen. Maar het nestelt zich in je brein zoals geen andere serie dat kan. Het verklaart de haast obsessieve achterban die alleen nog praat in citaten en memes uit de sketches. En het verklaart waarom The Guardian de serie, nota bene in de week van de finale van het gevierde Succession, uitriep tot de beste televisie van dit moment.

Kanin en Robinson leerden elkaar kennen als schrijvers voor Saturday Night Live. Door zijn verlegenheid en hang naar absurde humor kwam Robinson daar niet goed uit de verf – hij stopte al na één seizoen als castlid, maar bleef wel schrijven. Kanin en Robinson vonden in elkaar een liefde voor absurditeit die bij de doorsnee SNL-kijker niet aansloeg.

I Think You Should Leave is de ultieme uitwerking van hun visie. De meeste sketchprogramma’s draaien om escalerende, absurde situaties; in I Think You Should Leave staat daarentegen telkens bijzonder weinig op het spel. Iemand is onzeker over zijn nieuwe hoed, een ander toont nét niet genoeg enthousiasme voor een cadeautje – het zijn de personages die van een mug een olifant maken.

Hoe herkenbaar de situaties ook zijn, de uitwerking hanteert een heel eigen, vreemde logica. Kanin en Robinson schrijven eigenzinnige dialogen, die spreektalig zijn op een manier die je nog niet eerder gezien hebt (ze laten zich naar eigen zeggen inspireren door het gebrabbel en geklets van hun jonge kinderen) en zich vertalen naar werkelijk bizar, onnavolgbaar acteerwerk. Meestal speelt Robinson zelf de hoofdrol. Met zijn expressieve gezicht, met diepe, donkere ogen, brede mond en een grote haakneus, schakelt hij razendsnel en vaak onverwachts tussen arrogantie, razernij, blinde paniek en het grienen van een gebroken man. De wisselende cast bestaat uit oudgedienden als Bob Odenkirk, Jason Schwartzman en Steven Yeun en uiteenlopend nieuwer talent – de maniakale Patti Harrison steelt in alledrie de seizoenen onnavolgbaar de show.

Je zou I Think You Should Leave kunnen zien als een kritiek op hoe het moderne leven onze meest basale verlangens en behoeftes noodzakelijkerwijs onderdrukt. Misschien is het een commentaar op hoe de individualiserende samenleving egoïsme kweekt dat botst met broze sociale conventies. Je ziet mannen die niet weten wat ze moeten met hun geldingsdrang; collega’s die onzeker zijn over hun plek in de pikorde; fans die bang zijn om voor lul te staan voor hun idolen; investeerders die niet durven toegeven dat hun obsessie misschien niet zo populair en rendabel bleek als gedacht; een man in een hotdogkostuum die niet wil toegeven dat de hotdogauto die zojuist door een muur ramde van hem is.

Vanwege het eigenzinnige, stressvolle en soms weerzinwekkende karakter van I Think You Should Leave is het de eerste keer moeilijk lachen. Maar dat is tegelijk de reden waarom de serie zo beklijft. Ja, de personages zijn meelijwekkend en confronterend (wie van ons slaat er nooit een pleefiguur?), maar ze voelen zulke sterke wanhoop en schaamte omdat ze hun fouten begaan in een wereld waar normen en omgangsregels nog gelden.

Op een paradoxale manier is dat troostend en geruststellend: een absurde logica is tenminste nog een logica. En misschien dus beter dan een bestaan dat steeds vaker grillig en machteloos aanvoelt. I Think You Should Leave toont een wereld die klopt, en waarnaar je eindeloos wil terugkeren.

I Think You Should Leave is te zien op Netflix; het derde seizoen verscheen op 30 mei 2023.