HALLAM FOE

Puber met maffe hobby

  • Datum 24-11-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films HALLAM FOE
  • Regie
    David Mackenzie
    Te zien vanaf
    01-01-2007
    Land
    Engeland
  • Deel dit artikel

Een prachtdrama maakte David Mackenzie (young adam) van de roman Hallam Foe, over een in een droomwereld levende puber met voyeuristische minoes-neigingen.

‘Wie is Hallam Foe?’ is de kreet op de filmposter. Goeie vraag, geen ‘normale’ tiener in ieder geval. In de openingsscène bespringt de jongen — belipstickt en wel — zijn oudere zus die met haar vriend in de tuin ligt te vrijen, vanuit een boomhut met een dierenhuid op hoofd en schouders als ware hij de eerste de beste Tarzan. Een boomhut, ja. Die in de tuin van zijn ouderlijk huis staat. Zeiden we huis, we bedoelen een prachtig Schots landhuis/kasteel in een wonderschone omgeving, vaardig met oogverblindend detail en in prachtig licht badend in beeld gebracht door regisseur David Mackenzie. Hallam heeft het best goed, wil hij maar zeggen. Maar er wringt iets. Een paar shots verder en we weten: zijn vader de rijke zakenman heeft een nieuwe vriendin die zijn kinderen niet mogen, zijn zus verhuist en Hallam moet de dood van zijn moeder nog verwerken.
Dat laatste leren we doordat we een levensgrote foto van haar aan een van de muren van zijn boomhut zien hangen. Hallam heeft — behalve een eigen droomwereld — een tik: hij bespiedt graag zijn naasten. Voor hij zijn zus besprong, had hij het vrijend tafereel eerst ampel met zijn verrekijker in zijn vizier. Het knappe van hallam foe is dat je je als kijker de eerste helft van de film eigenlijk een beetje zit te verzetten tegen dit hoofdpersonage. Hij leeft in zijn eigen wereld, heeft daardoor iets aandoenlijks maar beoefent wel een maffe hobby. Een die hij blijft beoefenen wanneer hij, na een confrontatie met zijn stiefmoeder, vertrekt naar de grote stad (en dan is daar wonderschoon Edinburgh), waar hij plots een vrouw ontwaart die op een jonge versie van zijn moeder lijkt.

Kordaat
Daarvoor moet hij als een jongens-Minoes hooggelegen stadsdaken trotseren. Vooral in die scènes laat Mackenzie zijn virtuositeit in de montagekamer zien, maar ook in een prachtige confrontatiescène tussen Hallam en de vrouw die hij adoreert, met close-ups die op het juiste moment heel even worden onderbroken om de kijker er nog extra bij te betrekken. En dan hebben we het knappe gebruik van een soundtrack vol alternatieve pop nog niet eens genoemd.
hallam foe is voor regisseur Mackenzie zijn derde boekverfilming op rij en net als zijn doorbraak young adam (met full frontal-naaktscènes voor hoofdrolspeler Ewan McGregor) een film over een excentrieke ‘outsider’ maar dan zonder rauwe seksscènes die het verval van de hoofdfiguur moeten verbeelden. Wees niet bang, seks speelt hier zeker een rol maar hallam foe is vooral de film van hoofdrolspeler Jamie Bell die heel wat bijgeleerd heeft sinds zijn hoofdroldebuut in billy elliot. Bell laat zijn personage dan weer dromerig, dan weer berekenend, kordaat krachtig of ontroerend naïef zijn en allemaal even geloofwaardig. Het allerknapste: de film wordt nergens overdreven sentimenteel. Wat — als we even kort door de bocht mogen zijn — op de loer ligt in een romantisch drama rond een nog aan zijn overleden moeder hangende puber als hoofdfiguur. Nu kan hallam foe zo worden toegevoegd aan het pantheon van de geslaagde Britse boekverfilming.

Ivar Snoep