Guns Akimbo

De cirkel is rond. Waar ongekend populaire ‘battle royale’-games als Fortnite afkeken bij films als het Japanse Battle Royale of The Hunger Games, is Guns Akimbo nu de filmversie van games als Fortnite, Player­Unknown’s Battlegrounds en Apex Legends.

Scenarist en regisseur Jason Lei Howden weet overduidelijk precies wie de doelgroep voor zijn Guns Akimbo is: mannen die oud genoeg zijn voor het gruwelijke (vuurwapen)geweld in de film, maar onvolwassen genoeg voor sprookjes over introverte geeks die plotseling helden worden door een schurk te vermoorden.

Hoofdpersoon Miles (Daniel Radcliffe) is de stand-in voor dat publiek: een brogrammer, single en met genoeg besteedbaar inkomen om popculturele verzamelobjecten aan de muur te hebben. Hij belandt in het real-­life spel Skizm dat mensen vuurwapens in de handen drukt (of dwingt, want Miles is een onvrijwillige deelnemer) en ze in de wijde wereld op elkaar loslaat. Wie de ander doodt, wint, en een miljoenenpubliek kijkt mee via drones en beveiligingscamera’s.

Guns Akimbo is gefilmd als een game. Of eigenlijk: zoals films games vaak verbeelden, als augmented reality. Net als in bijvoorbeeld Scott Pilgrim vs. the World (Edgar Wright, 2010) en Ready Player One (Steven Spielberg, 2018) zien we hectische, beweeglijke beelden vol felgekleurde visuele elementen die linea recta uit de speelhal komen. De camera tolt rond en zoomt in en uit op de acteurs die worden belicht met het opzichtige neon van een gamecomputer. De voice-over en intense soundtrack creëren met hun extreme galm een roes die de vele actiescènes, bij gebrek aan een boeiende choreografie, toch een eigen karakter geven.

Overtuigender is de streaming-cultuur rond Skizm, dat in de film live van commentaar wordt voorzien door YouTubers en reaguurders op Skizms eigen site. De moraal van Guns Akimbo is dat het wel erg pervers is hoe gretig er wordt gekeken en hoeveel het online publiek verlangt van de mensen op hun scherm. Dat kijkers zelfs recht denken te hebben op de lévens van hun idolen.

Het is terechte kritiek, die echter plat slaat omdat de film grossiert in diezelfde dehumaniserende cultuur. Het geweld is bloederig en sadistisch en de film schermt met homofobie en vrouwonvriendelijke genreclichés. Miles komt net uit een relatie met Nova (Natasha Liu Bordizzo), een doorsnee dame in nood; zijn Skizm-tegenstander is Nix (Samara Weaving), die op cocaïne teert zoals Popeye op spinazie. Hun ondergeschiktheid aan Miles spreekt boekdelen over de genderkloof waar games- en fanculturen nog altijd mee kampen.