GEORGI AND THE BUTTERFLIES

Hij was al op tv te zien, maar nu draait de winnaar van de IDFA-competitie voor korte documentaires ook in het Cinemanet-circuit. Het uit Bulgarije afkomstige Georgi and the butterflies is een tragikomedie over de gestoorde directeur van een psychiatrisch instituut.

Sommige dingen in het leven laten zich niet verklaren. Waarom je verliefd werd op de groene ogen van je vrouw, waarom je slakkenkweker bent geworden, waarom je dat winnende lot uit de loterij nog niet hebt gekocht. Maar het centrale mysterie in Georgi and the butterflies is het uitblijvend succes van het ene na het andere min of meer briljante idee van Georgi Borissov Lulchev, directeur/hoofdarts van een Bulgaars psychiatrisch instituut. Geldgebrek maakt dat hij overal mogelijkheden zoekt en ziet. Fazanten, slakken, moerasbevers, struisvogels, moerbeien en zijderupsen; moeiteloos somt hij er de economische en arbeidstherapeutische mogelijkheden van op. Regisseur Andrei Paounov volgde hem op zijn gang langs ondernemers die op al deze gebieden wél succesvol waren.

Opgewekt
Ondertussen leven patiënten en staf als een grote ‘happy family’ onder het lekkende dak van het oude klooster, omdat er geen geld meer is om het gloednieuwe gebouw in gebruik te nemen, dat al drie jaar leeg staat als symbool van een kafkaëske strijd tegen de Bulgaarse bureaucratie.
Met een alert oog voor cinematografische schoonheid en een opgewekt melodietje op de soundtrack buit Paounov de komische mogelijkheden van zijn onderwerp uit, zonder zijn personages belachelijk te maken.
Tegenover de gedrevenheid van Georgi zet hij de zorgeloze commentaren van de bewoners van het tehuis: "Slakken hebben schelpen" en "cola is zwart". Hun leven draait om kleine pleziertjes die de dagelijkse verveling onderbreken, zoals de smaak van een wafel of een potje voetbal. Dat het verhaal tussen twee kerstvieringen is gezet, sluit mooi aan bij het thema dat de moed en motivatie van Georgi uiteindelijk een kwestie zijn van geloof. Geloof in zijn tot mislukken gedoemde projecten, onder verwijzing naar in eerste instantie niet serieus genomen genieën als Einstein. En als dat niet lukt, is er nog het geloof in de komst van een winnend lot in de loterij, waaraan hij meespeelt met de sofi-nummers van zijn beschermelingen. Hoe dun de grens is tussen tussen genie en gekte weet Georgi als geen ander.

Karin Wolfs