Gegen die Wand

Energie-uitbarsting

Gegen die Wand

De liefde is deze maand alomtegenwoordig in de bioscoop. Soms waart hij rond als een spook uit het verleden, soms slaat hij in als een bliksemschicht en soms staat de liefde op een sudderplaatje. In de waanzinnig mooie film Eternal sunshine of the spotless mind, naar het script van Charlie Kaufman, laten twee ex-geliefden hun herinneringen aan elkaar wissen. Ook in het donker-romantisch Gegen die Wand probeert een verlopen dertiger zijn verdriet om een verloren geliefde te vergeten. Allemaal willen ze door een nieuwe liefde worden wakker gekust.

De Duitse Gouden Beer-winnaar Gegen die Wand heeft een totaal andere vorm dan Eternal Sunshine of the Spotless Mind maar bezit hetzelfde hart. Gegen die Wand is een donker-romantische film zoals die niet vaak meer worden gemaakt, een energie-uitbarsting met een rouwrandje. Het verhaal ontspoort soms wel erg dramatisch maar is ook turbulent genoeg om je mee te zuigen. Hoofdrolspeler is Cahit, een postpunker van in de dertig, geboren in Hamburg uit Turkse ouders, die zijn dagen slijt als glazenophaler in het concertpodium Die Fabrik. Hij lacht nooit en heeft nog steeds een poster van Siouxie and the Banshees op zijn kamerdeur hangen. Hij heeft zijn leven op een laag pitje gezet, totdat hij de mooie Turkse Sibel ontmoet, een wilde jonge meid die aan het spiedende oog van haar ouders wil ontsnappen. Zonder dat ze elkaar kennen trouwt Cahit met haar, om Sibel zo de vrijheid te geven om er op los te leven.

Cahit vegeteert ondertussen verder in zijn ranzige appartement, rouwend om zijn gestorven echtgenote. Hij is iemand die baat zou hebben bij een hersenbehandeling van Lacuna, Inc. uit Eternal Sunshine. Zijn redding komt als Cahit verliefd wordt op de explosieve Sibel. Ze blijken bij elkaar te passen. Cahit was ‘dood’ voordat zij in zijn leven kwam. Sibel op haar beurt leeft niet maar overleeft. Beiden probeerden zich van kant te maken. Maar je kunt ook een einde maken aan je oude leven zonder zelfmoord te plegen, zegt een arts. Hoe? Door een nieuw leven te beginnen. Als je de wereld niet kunt veranderen, verander dan jezelf, zo wordt gezongen in het nummer van The The dat in Gegen die Wand wordt aangehaald. Ze wíllen allebei wel uit hun wereld ontsnappen maar lopen tegen een denkbeeldige muur aan. De liefde zou die muur, heel romantisch, omver moeten werpen.

Er zijn twee versies van de liefde te vinden in Gegen die Wand. Eén is de rauw-romantische, met veel bloed en gebroken glazen — een liefde als een punksong. De andere is de cynische variant, zoals iemand zegt in de film: “Liefde is als een draaimolen, stop er wat geld in en hij begint te draaien, maar alleen in kringetjes en het paard waarop je zit is van hout.” Er zijn natuurlijk nog talloze andere versies van de liefde, die je zelf bij beide films kunt verzinnen: die van een nachtelijke fietstocht langs de rivier en van blote voeten in het gras.