FINDING NEVERLAND

Kinderlijke charmeur met een tragische glans

  • Datum 19-11-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films FINDING NEVERLAND
  • Regie
    Marc Forster
    Te zien vanaf
    01-01-2004
    Land
    Verenigde Staten
  • Deel dit artikel

Finding Neverland is het fictieve verhaal van de totstandkoming van Peter Pan, met Johnny Depp als toneelschrijver en Kate Winslet als moeder van de kinderen die hem inspireren.

De bomen hebben hun blad verloren, het einde van het jaar nadert en dus is het weer Oscartijd. Dat betekent dat de studio’s de bioscopen verblijden met grootse, warme en weeïge films. Bob en Harvey Weinstein, de Oscar-grootinkopers van Miramax (dat op het punt staat moederconcern Disney te verlaten), openen het jachtseizoen met Finding Neverland, een fijne maar gladde tranentrekker over de kracht van de verbeelding met zielige weeskinderen, verantwoorde literaire inslag en honingzoet sentiment.
Londen, 1904. De Schotse toneelschrijver James Matthew Barry (Johnny Depp) ziet zijn laatste, dodelijk serieuze stuk floppen en gaat in het park op zoek naar inspiratie. Die vindt hij terstond als hij het Llewelyn Davies gezin ontmoet: vier jongens van 5 tot 15 en hun alleenstaande moeder Sylvia (Kate Winslet). Barry raakt bevriend met de mooie moeder en vooral met haar zoons, die opbloeien in het vrolijke gezelschap van kindervriend Barry. Spelenderwijs leert hij ze een belangrijke les: iedereen kan dit aardse tranendal verlaten en zijn eigen droomwereld vinden, Neverland, vlak voorbij de horizon van het alledaagse, als je er maar in gelooft. En als ze samen cowboytje en indiaantje spelen, zien wij hun achtertuin heel even veranderen in een western-stadje.
Terwijl Barry vrolijkheid in het verweesde huishouden brengt, en zijn vrouw steeds meer in de steek laat, ontstaat al spelend zijn beroemdste werk: Peter Pan. Tot afschuw van de theaterdirecteur (Dustin Hoffman) en zijn acteurs, schrijft Barry rollen voor een hond, een elf en vliegende kinderen. Terwijl de première nadert, en Barry’s reputatie op het spel staat, wordt het gezin Davies ook nog door ziekte getroffen.

Decoratie
Finding Neverland is een warm verhaal over de kracht van verbeelding, en over niet willen opgroeien. Maar het is ook een sombere film over verlies: verlies van ouders, van jeugdige onschuld, en van de liefde. Regisseur Marc Forster (Monster’s ball) wil zoveel vertellen dat ze net langs alle thema’s heen scheren. Daarom blijft het drama wat glad en oppervlakkig. Alleen de vriendschap tussen Barry en Peter, de jongste en meest gesloten van de zoons, krijgt hun volle aandacht. De andere kinderen, hun moeder en Barry’s vrouw zijn niet meer dan decoratie. Ook het veelbelovende samenspel van Depp en Winslet blijft vlak: er valt geen snifje chemie te bespeuren. En zelfs de vaak zo briljante Kate Winslet kan van haar dienende, pannenkoekplatte personage niet veel maken.
Een nog groter gat ligt in het karakter van Barry zelf. Depp speelt hem mooi ingetogen, als kinderlijke charmeur met een tragische glans, maar naar zijn motieven blijven verborgen. Hoe het zit met zijn liefde (voor zijn echtgenote, voor de mooie weduwe of stiekem voor de kinderen?) en waarom hij zich zo graag in kinderlijke fantasieën verstopt is volstrekt onduidelijk.
Maar Finding Neverland is zeker geen vervelende film. Johnny Depp is charmant, Barry’s kinderavonturen aanstekelijk, en de kinderen zijn zielig en schattig, zoals filmkinderen behoren te zijn. Geen serieuze interpretatie van de totstandkoming van een fameus kunstwerk, maar een suikerzoet brokje kerstsentiment, prima te consumeren tijdens de donkere dagen.

Rik Herder