Et maintenant on va où?

Suikerzoete illusie

  • Datum 26-04-2012
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Et maintenant on va où?
  • Regie
    Nadine Labaki
    Te zien vanaf
    01-01-2011
    Land
    Frankrijk
  • Deel dit artikel

Na de liefdeskomedie Caramel probeert Nadine Labaki in haar tweede film de religieuze haat van een suikerlaagje te voorzien.

De Libanese filmmaker en actrice Nadine Labaki houdt van sprookjes. In haar regiedebuut Caramel verbeeldde ze de worsteling van vijf Libanese vrouwen met de gangbare, traditionele opvattingen over liefde en seks. Ze verwerkte het in een zoetige romantische komedie, die even charmant als ongevaarlijk was. Haar tweede film Et maintenant on va où? gaat over haat. Daar is Libanon, dat maar liefst zeventien officieel erkende religieuze stromingen huisvest, rijk aan. Zoniet het dorpje waar Et maintenant on va où? zich afspeelt en waar de moskee en de katholieke kerk gebroederlijk naast elkaar staan.
Die rust blijkt echter vooral te danken aan het feit dat de elektriciteits- en kabelaansluitingen, na de verwoestingen die een eerdere oorlog aanrichtte, nooit zijn hersteld. Want zodra de televisie zijn herintrede doet en via een schotelantenne de buitenwereld in beeld komt, breekt de pleuris uit. Terwijl de mannen met elkaar op de vuist gaan, zien de vrouwen, die allemaal wel een echtgenoot, zoon of broer betreuren, al snel in dat de kiem van een potentieel eindeloos conflict is gelegd. Ze sluiten een complot om de rust in het dorp terug te brengen.
In het sprookje dat deze film vertelt, zijn vrouwen de goede feeën, die een volledig autonoom universum bewonen waarin verzustering de plaats heeft ingenomen van verdeeldheid en waar een laatste brokje rancune met een paar rouwtranen wordt weggeslikt. Musicalelementen worden niet geschuwd om de kijker de behaaglijke illusie voor te spiegelen dat er in de wereld niets aan hand zou hoeven zijn als… ja, als wat? Als iedereen gewoon ‘even normaal’ zou doen? De titel (tevens de slotzin van de film) is niet voor niets een vraag. Labaki stipt haar onderwerp even aan, om vervolgens weg te vluchten in een fantasie en met lege handen terug te keren naar de plek waar het begon: de begraafplaats.

Sasja Koetsier