Emilia Pérez
Wervelende filmopera
Een in alle opzichten buitengewone filmmusical, die ondanks het ongelooflijke script overtuigt, ontroert en een krachtige boodschap aflevert.
Het is eigenlijk aan te bevelen deze film te zien zonder er iets van te weten. Het maakt de verrassing over de vorm des te groter. Emilia Pérez begint bijna als een aflevering van een conventionele advocatenserie, waarin de briljante, ondergewaardeerde Rita (gespeeld door acteur/danser/zanger Zoe Saldana) haar principes en trots opzij moet zetten in een door corruptie en masculiniteit geregeerde wereld.
Haar frustraties vinden een uitweg in de heerlijke eerste zang- en dansscène, die de toon zet voor de rest van deze filmopera. Het vele zingen en dansen doet niets af aan de grimmige ondertoon van de film, die zich afspeelt in de Mexicaanse onderwereld. Rita’s talenten worden opgemerkt door Manitas, een gevreesde drugsbaron. Manitas, die zich op dat moment nog als man voordoet, huurt de jonge advocaat in, niet om haar te verdedigen, maar om haar te helpen bij haar transitie.
Het klinkt misschien als een absurde premisse, maar de combinatie van het sterke scenario, het geweldige acteer-, zang- en danswerk en de sublieme aankleding creëren een perfect evenwicht. De film geeft ruimte en gelegenheid aan grote en gecompliceerde gevoelens. Dat zie je mooi in een scène tussen Emilia (zoals Manitas zich na de transitie noemt) met haar zoon, voor wie zij een tante is. De jongen zegt dat ze ruikt naar zijn vader (ik verklap niet waar Manitas na de transitie is gebleven) en voert dan een prachtig, poëtisch liedje op over geuren. De scène is hartverscheurend.
De vorm en gevoeligheid van het verhaal, dat naast transitie ook gaat over immigratie, racisme, drugsgeweld, toxische mannelijkheid en corruptie, vragen om vakmanschap van de acteurs. Regisseur Jacques Audiard heeft een fantastische groep om zich heen verzameld. Naast de geweldige Zoe Saldana speelt Karla Sofía Gacón de rol van Manitas/Emilia. De acteur is zelf trans vrouw en weet alle nuances en emoties van iemand in een verkeerd lichaam, het ondergaan van een levensveranderende operatie en een nieuw leven waarin je nog steeds niet helemaal jezelf kunt zijn, vanzelfsprekend over te brengen.
Selena Gomez (Spring Breakers, 2012) laat andermaal zien dat ze een veelzijdig acteur is. Ze leeft zich helemaal in en uit in haar rol als gangstervrouw, liefhebbende moeder en gefrustreerde geliefde.
De film duurt een ferme twee uur, maar die zijn ook echt nodig om alle plotontwikkelingen en personages de ruimte te geven die ze verdienen. Alles bij elkaar is het een wervelende, fascinerende, ontroerende ervaring, die de kracht viert van iedereen die dapper genoeg is zichzelf te zijn.