Eine Minute Dunkel (Dreileben)
Dreileben, een bijzonder drieluik van de beste Duitse filmregisseurs van dit moment, was vorig jaar het hoogtepunt van het Filmfestival Berlijn. Samen geven de drie films een prikkelende mix van Heimat-film, Krimi en sprookje te zien.
De man die in de eerste twee films van de Dreileben-trilogie vrijwel onzichtbaar was maar wier aanwezigheid aan de randen van het Thüringer Woud wel steeds voelbaar was, treedt bij Hochhäusler op de voorgrond. Tegen het decor van het immense woud verschijnt de voortvluchtige Frank Molesch als een opgejaagd dier. Kwetsbaar en niet helemaal bij z’n verstand. Teder ook, blijkt als hij in de bossen onverwacht een meisje tegenkomt dat van huis is weggelopen.
De scènes met de zwijgende, kindse Molesch en het meisje dat niets slechts in hem ziet, doen onvermijdelijk aan het monster van Frankenstein denken. Dus ook aan vragen over schuld en veroordeling. Is Molesch misschien het slachtoffer van een vergissing of van een vooropgezet plan?
Dat is ook wat de achtervolgende rechercheur Marcus zich afvraagt als hij inbreekt in het huis van Molesch’ overleden moeder, ondertussen worstelend met teleurstellingen over zijn eigen leven en z’n onvermogen om de verhouding met zijn zoon te verbeteren. Het monster van de verlammende onmacht, verscholen achter de façade van alledag. Nog meer geheimen.
Die geheimen zullen blijven, suggereert Hochhäusler. Want als men op het punt staat via de beelden van een bewakingscamera de schuld van Molesch vast te stellen, gaat het beeld op zwart: één minuut duisternis verhult de waarheid. In Eine Minute dunkel worden geen mysteries onthuld. Ze worden alleen maar groter. Dat is het mooie van deze trilogie: we zien meer van het dorp dan we ooit in één film te zien zouden krijgen. Maar we begrijpen minder.
