Copenhagen Does Not Exist

Dit ongrijpbare psychologisch drama over het verlangen van een jong stel om zich te isoleren leunt op een geraffineerd scenario van Eskil Vogt (The Worst Person in the World).

Als iets te pijnlijk is, dan maak je er toch gewoon een verhaal van? Daarmee hou je jezelf misschien voor de gek, maar is de pijn tenminste draaglijk. Twintiger Sander krijgt dit advies tijdens een ondervraging rond de verdwijning van zijn geliefde Ida.

Het blijkt een sleutelzin in Copenhagen Does Not Exist (København findes ikke), een verhaal waarin je niemands versie van de werkelijkheid kunt vertrouwen. Want wat is er gebeurd tussen Sander en Ida in dat vakantiehuisje op een Deens eiland? Waarom heeft Ida een jaar lang geen contact gehad met haar vrienden?

Ida’s wanhopige vader (Zlatko Burić, de Rus uit Triangle of Sadness, 2022) wil het naadje van de kous weten. Hij sluit Sander op in een appartement waar hij tijdens een verhoor hun raadselachtige relatie onder een vergrootglas legt. Het jonge stel blijkt zich midden in de stad te hebben afgezonderd van de buitenwereld. Ida luisterde uren naar muziek, Sander deed ondertussen niets anders dan naar haar kijken. Sander blijkt een flegmatieke voyeur. Hij zag haar voor het eerst door het raam van een boekhandel en dacht dat ze oogcontact hadden, maar zij keek alleen maar naar haar spiegelbeeld om haar haren goed te doen. “Ze kon mij niet zien, maar ik zag haar wel.”

Zelf doet Ida roekeloos haar ogen dicht als ze achter het stuur zit, in een poging de wereld te ontkennen. Door het diffuse zonlicht lijken ze wel buiten de werkelijkheid te staan. Dat Ida de gedachtes van Sander in voice-over uitspreekt, maakt hun vreemde vervlechting alleen maar mysterieuzer. Ida blijft een ongrijpbare vrouw, die desondanks verlangt naar een innige band – wie weet wel iets te ongezond hecht.

Ook Martin Skovbjergs film blijft ongrijpbaar. Een film over het verlangen te ontsnappen aan het grotestadsleven van de 21ste eeuw. Net zoals Ida en Sander Kopenhagen kunnen wegdenken, willen ze ook hun pijn ontkennen. Soms lijkt er een psychische ziekte in het spel. Maar het scenario van Eskil Vogt (The Worst Person in the World, 2021) is complex en geraffineerd genoeg om geen eenduidige antwoorden te geven op innerlijke woelingen die zich onttrekken aan je waarneming.