Comedy Queen

Een jonge tiener vindt het vreselijk haar vader te zien huilen. Ze bedenkt een strijdplan dat niet alleen aandoenlijk is, maar ook een prachtige metafoor voor onze worsteling met het leven.

De dertienjarige Sasha zit met een stuurs gezicht in de wachtkamer van de psychiater. Ze heeft duidelijk geen zin een boekje open te doen over wat haar dwarszit. Als haar vader opmerkt dat het heel normaal is, begint ze tot zijn schrik demonstratief selfies te maken. Dat is toch ook heel normaal?

Vermakelijk ongemak dat even herkenbaar zal zijn voor Sasha’s leeftijdgenoten als voor volwassen kijkers. Zo laat Comedy Queen al direct zien hoe humor een aanloopje kan zijn naar ernstiger zaken, wat ook de originele invalshoek is van dit ontroerende en raak getroffen verhaal over rouwverwerking. Want de moeder van Sasha was depressief en stapte uit het leven. Nu huilt ze niet meer, maar de achterblijvenden, onder wie Sasha’s vader Abbe, des te meer.

Alleen Sasha weigert te huilen. Ze hield van haar moeder, maar ze is ook boos. Ze wil niet meer op haar moeder lijken en als daad van verzet bedenkt ze vier overlevingsregels. 1: Haar haren afknippen. 2: Geen boeken lezen. 3: Niet voor een levend schepsel zorgen. En 4: stand-up komiek worden, zodat ze haar vader kan laten lachen.

Die aandoenlijke mix van vroegwijze koppigheid en naïviteit levert niet alleen tragikomische complicaties op. Het laat ook het ingewikkelde proces van acceptatie en verwerking op een onverwachte manier dichtbij komen. Die onderhuidse, soms tot uitbarsting komende spanningen zijn ingebed in een realistische tienerwereld met vriendschappen en conflicten. Lichte momenten sluiten naadloos aan bij de serieuze kanten van deze ongewone coming-of-age.

Indrukwekkend is de hoofdrol van Sigrid Johnson als Sasha, die je laat voelen dat achter haar stralende oogopslag en soms uitdagende glimlach heel andere dingen schuilgaan. Het is een genuanceerde vertolking, net als bij andere personages, Sasha’s vader voorop. In gedachten praat Sasha met haar moeder, maar in het werkelijke leven is het razend moeilijk om elkaar te vinden en te troosten – zoals Sasha en haar vader eigenlijk willen. Soms schieten je de tranen in de ogen, omdat het zo echt is.

Dat de Zweedse regisseur Sanna Lenken een geweldige feeling voor dit soort onderwerpen heeft, bewees ze al eens met My Skinny Sister (2015). Net als dat anorexia-drama werd ook Comedy Queen, naar een jeugdroman van Jenny Jagerfeld, bekroond als beste film in de Berlijnse jeugd­sectie Generation Kplus. Comedy Queen beleefde haar Nederlandse première tijdens Cinekid en kwam daar ook aan de orde tijdens het Industry Forum. Maar de film is zeker niet alleen voor de jeugd. Het is een gevoelvol juweeltje voor iedereen, een raak getroffen en warm drama over het gevecht met verdriet en over humor die het leven lichter kan maken.