Comeback

Mag je als ouder je eigen ambities vooropstellen als dat ten koste gaat van de band met je kind?

“Uw ma is als een vis, die gaat u nooit kunnen vastpakken.” Dominique, vader van de veertienjarige Ava, heeft gelijk. Ava’s moeder Naomi, ooit een succesvol techno-dj die keihard werkt aan haar comeback, kan haar moederliefde slechts geven onder háár voorwaarden.

Ava is zelf trouwens ook een vis: als de goudvis die ze in een immer donker aquarium houdt. Hij verloor zijn gouden schubben en werd bleek. Hoe kan Ava een eigen identiteit ontwikkelen als ze zich altijd moet voegen naar een van de belangrijkste personen in haar leven?

Ava woont met haar betrokken vader Dominique in België. Naomi draait ondertussen op Ibiza, het mekka van de internationale clubscene. Ava mist haar slecht bereikbare moeder verschrikkelijk. Toch piept ze er nooit over. Als Naomi plots in Belgische clubs verschijnt stort Ava zich op haar moeder, en dus in het Brusselse nachtleven. Ava laat zich niet kennen tussen volwassenen die onder invloed zijn en vooral met zichzelf bezig. Naomi voorop. Jawel, Naomi houdt zielsveel van haar dochter, maar Naomi gunt zichzelf toch het meest.

De ster van het verhaal is niet de met zichzelf worstelende, excentrieke moeder, maar haar zachtaardige en empathische dochter. Die zoekt tegen de klippen op naar het harmoniemodel in hun relatie, waarin de rollen zijn omgedraaid. Ava is de volwassene, haar leeftijd ver vooruit.

Het is goed om te zien dat de gebroeders Jan en Raf Roosens in hun speelfilmdebuut de situatie niet van de rails laten lopen. Ava’s vader blijft steeds die rots in de branding, de man die ooit óók een nachtelijk artiestenleven leidde, maar andere keuzes maakte als ouder. De rol wordt knap vervuld door acteur en rapper Gorik van Oudheusden, bij onze zuiderburen beter bekend onder zijn pseudoniem Zwangere Guy.

Veerle Baetens (The Broken Circle Breakdown, 2012) speelt zeer effectief de emotioneel zwabberende en ergens verdomd tragische Naomi. Een enkele keer ligt het thema van de om aandacht schreeuwende artiest er ietsjes dik bovenop, maar Baetens is zo goed dat het nauwelijks wringt. Baetens eigen, debuterende dochter Billie-Louise Vlegels – een natuurtalent – is haar tegenspeler.

De clubscene vormt visueel een lekkere achtergrond, met stroboscooplichten als zonnestralen en de pompende beats als zuurstof. De tracks komen van Jeroen De Pessemier, oprichter van de Belgische electroband The Subs. De gebruikte 16mm-film vormt een aangenaam warm en tikje korrelig contrast met het snelle, hedendaagse nachtleven. Het kostuumontwerp is top, vooral de styling van Naomi. Zij draagt precies wat rond de eeuwwisseling overal in de clubs verscheen. Zo keert Naomi continu terug naar de periode waarin de wereld nog ongecompliceerd aan haar voeten lag.