Beasts of the Southern Wild

Uitbundig als een magisch-realistisch sprookje doet Benh Zeitlins debuut Beasts of the Southern Wild z’n naam alle eer aan. Maar de film riep in Amerika ook controverse op.

Gekunsteld en vals, volgens die hard minimalisten die in hun recensies acuut begonnen te hyperventileren bij alle uitbundigheid die de Amerikaanse debutant Benh Zeitlin (1982) in Beasts of the Southern Wild laat zien. Maar voor alle andere filmliefhebbers is de film een feest.

Hoofdpersoon van deze dromerige reis door een snoeiharde realiteit is de zesjarige Hushpuppy, een overweldigende debuutrol van Quvenzhané Wallis die de hele film op haar tengere schouders draagt. Met haar stevig drinkende vader leeft ze in een boskolonie in het zuiden van Louisiana die onder water is gezet om de verderop liggende stad te beschermen. Het legertje alcoholisten waarmee ze opgroeit in dat verzopen landschap — ‘de Badkuip’ — doet denken aan een gestrande circuskaravaan waarvan de tenten zijn weggewaaid en de beesten verbrand om drank te kunnen stoken. Verder lijkt het altijd feest.

Ze is op een leeftijd dat alles nog een avontuur zou moeten zijn, maar Hushpuppy is slim genoeg om te zien dat haar wereld aan het veranderen is. Moeder was al dood en vader maakt het misschien ook niet lang meer. Samen met wat ander klein grut stapt ze op een vlot en steekt het water over op zoek naar antwoorden. Ondertussen begint het in de verte te rommelen. Enorme beesten breken los uit het poolijs en denderen over de vlaktes. Op zoek naar kleine Hushpuppy.

Water
In sommige Amerikaanse media is Beasts bekritiseerd omdat de film een valse rechtse moraal zou prediken. Namelijk dat arme alcoholisten eigenlijk gewoon heel veel plezier hebben in hun Bayou achtertuintjes en dat niemand zich dus druk hoeft te maken om hun welzijn. ‘Hushpuppy, anarchist antihero?’, kopte de LA Review of Books boven een artikel waarin de auteur de film beschuldigde van het verheerlijken van een ‘gevaarlijk hedonisme’.

Wie niet ziet dat deze verfilming van het toneelstuk Juicy and Delicious van coscenarist Lucy Alibar veel gelaagder is dan dat, heeft oogkleppen op. Beasts is een magisch-realistisch sprookje over het zoeken naar een thuis in een wereld die altijd in beweging is. Het overal aanwezige water, de stormen, de altijd vloeiende drank, het ritmische zuidelijke accent van de bewoners, alles is in flux. Die energie is niet alleen scheppend maar ook destructief. Al is ze nog maar zes, ook Hushpuppy voelt dat en ze weet dat ze straks de realiteit in de ogen moet kijken, hier in de vorm van die schitterende beesten die over de vlaktes dichterbij komen. Beasts of the Southern Wild is niet alleen een coming-of-age maar ook een coming-of-place verhaal. Zeitlin mixt de mythologische overlevering van het Amerikaanse Zuiden, waarin verzet tegen overheersing een constante is en waarin ook altijd de echo’s van slavernij zullen doorklinken, met de tijdloze zoektocht naar een eigen plek in de wereld. Hushpuppy’s waterige reis en verlangen naar een thuis is gelijk aan het verzet van de Badkuipbewoners tegen de autoriteiten. Met ongehoorzaamheid heeft dat allemaal niks meer te maken. Het is de essentie van het bestaan.