Alléluia

Lekker stel was dat, de lonely hearts killers, die in de jaren veertig zeker twintig vrouwen vermoordden. Fabrice Du Welz maakte er een modderig Belgisch horrorpsychodrama over. Geheel volgens verwachting. En nog een stukje naargeestiger.

Tegen hoeveel filmpersonages heb je al willen roepen: doe het niet!? In de eerste scènes van Alléluia van Fabrice Du Welz (Calvaire, 2004) roept Gloria die reactie op. Voor ze het weet heeft haar beste vriendin al op send geklikt op een online datingsite en haar dochtertje vindt de man die haar moeder mee uit lunchen wil nemen ook een leuke vent. Maar als die Michel zich vervolgens in een morbide ritueel op het afspraakje voorbereidt en met bij god weet wat voor boze krachten af wil dwingen dat Gloria voor zijn charmes valt, dan breekt je het klamzweet al uit.

Wat hij – en wij – echter niet kan vermoedden is dat Gloria inderdaad een stuk harder voor hem zal vallen dan misschien goed voor hem is. Of misschien juist wel precies goed. Want Michel blijkt een oplichter, en Gloria heeft andere onvermoede duistere kanten.

Het ware verhaal van Raymond Fernandez en Martha Beck, de zogeheten lonely hearts killers die in de jaren veertig zeker twintig vrouwen vermoordden, is al vaker verfilmd. Het meest succesvol waarschijnlijk in 1969 in The Honeymoon Killers, een naargeestige zwarte cultfilm, naar verluidt de favoriet van Nouvelle Vague-voorman François Truffaut. Du Welz smeedt horror en psychodrama aaneen tot een van de inventiefste, stilistisch rijkste, bizarste en vooral onheilspellendste voorbeelden van de New French Extremity-filmstroming waartoe ook Gaspar Noé wordt gerekend.

Gloria blijkt een complex en obsessief personage, dat het incesttrauma van Michel uitbuit om haar eigen demonen te bevechten. De bijbehorende expliciete geweldsscènes worden extra beklemmend door de psychologische intensiteit waarmee Gloria haar jaloezie en seksuele onlusten beleeft. Het beest is los. En we hadden het kunnen weten. Nog voordat Michel z’n kaarsje aanstak en z’n gebedje zei. Toen mortuariumverpleegster Gloria net iets te lang in de camera keek. Hier is een oerkracht ontketend die wraak wil nemen op alles waar Freud niet eens nachtmerries over durfde te hebben.