Alice, Darling

Anna Kendrick speelt een van haar beste rollen in het intieme drama Alice, Darling. De film laat knap zien hoe verstikkend emotioneel misbruik binnen een relatie kan zijn.

“Ik heb een seksdroom gehad over een ander, en dat hoort niet.” De ietwat stijve Alice (Anna Kendrick) is geschrokken van de dromen die ze heeft, nu ze een paar dagen níet bij haar partner slaapt.

Ze is een weekend weg met beste vriendinnen Tess (Kaniehtiio Horn) en Sophie (Wunmi Mosaku), maar slaagt er geen moment in om te ontspannen. Ze is alleen maar bezig met haar vriend Simon (Charlie Carrick), die ze niets heeft verteld over het weekend. Ze heeft het afgedaan als een werktrip, omdat hij het haar nooit zou vergeven als ze hem een paar dagen “in de steek zou laten” voor haar vriendinnen.

Al snel wordt duidelijk dat de relatie tussen Alice en Simon allesbehalve gezond is. Hoewel er geen sprake is van fysieke mishandeling, reikt de emotionele invloed van Simon ver. Alice maakt zich constant zorgen over wat ze eet, want Simon wil niet dat ze te dik wordt. Alice moet naaktfoto’s sturen, omdat Simon daar behoefte aan heeft. Alice moet elke seconde klaarstaan om Simon terzijde te staan, omdat de zelfverklaard getormenteerd kunstenaar anders blijft zwelgen in zelfmedelijden. Alice’ eigen welzijn is allang een overtollige figurant in de relatie. Ook Tess en Sophie zien hoe hun vriendin volledig wordt beheerst door haar partner, maar kunnen moeilijk ingrijpen, ook omdat Alice alles zelf afdoet als “dingen die erbij horen”.

Alice, Darling, het intieme regiedebuut van de Britse Mary Nighy (dochter van acteerlegende Bill), draait vooral om de vraag of Alice nog in staat is om los te breken uit haar giftige relatie. Het levert een interessant psychologisch portret op van een vrouw die al haar keuzevrijheid kwijt is. En het geeft hoofdrolspeler Anna Kendrick de kans om te schitteren. Kendrick is vooral bekend van het meer komische werk in films als Pitch Perfect (2012) en A Simple Favor (2018), maar speelt in Alice, Darling een van haar meest complexe en beste rollen tot nu toe. Haar gezichtsuitdrukkingen verraden de pijn van haar relatie, maar de kracht om daarover te spreken is ze al heel lang kwijt.

Wat Alice, Darling onderscheidt van eerdere films over deze thematiek – zoals Sleeping with the Enemy (1991) of The Invisible Man (2020) – is dat het misbruik hier vooral van emotionele aard is. Nighy laat daarbij knap zien dat woorden soms net zo schadelijk kunnen zijn als klappen. Het probleem is echter dat de pijn van woorden een stuk moeilijker zichtbaar wordt.