A Girl Missing
Kettingreactie van misverstanden
Na een verdwijning van een meisje valt Ichiko’s veilige wereld in duigen. Dit ontregelende drama lapt vervolgens alle regels van de thriller aan zijn laars.
Het leven als een zinloze samenloop van omstandigheden. Zoiets als de rode verf waarmee Ichiko op een kwade dag haar auto besmeurd ziet, en die ook haar kleren besmet. Dat gevoel bekruipt je bij deze ingetogen tragedie van Koji Fukada, de Japanse filmmaker die eerder al eens veel indruk maakte met Harmonium (2016), waarin de zekerheden van een gezin plots op losse schroeven staan. In A Girl Missing (Yokogao) overkomt particulier verpleegkundige Ichiko iets vergelijkbaars.
Ichiko verzorgt bij een welgestelde familie niet alleen de dementerende grootmoeder, maar helpt ook de kleindochters Motoko en Saki met hun studie. Ze voelt zich er thuis. Vooral Motoko, de oudste van de twee meiden, is een echte vriendin. Het incident dat een tragedie van toeval en misverstand in gang zet is iets waarmee Ichiko niets te maken heeft – in het begin tenminste.
Op een avond verdwijnt Saki spoorloos, om pas een week later weer op te duiken. Ontvoerd? Saki en de verdachte laten weinig los, maar de roddelpers lust er wel pap van en rust niet voor Ichiko gebrandmerkt is als ‘horrorverpleegster’. Ze blijkt namelijk de tante te zijn van de vermeende ontvoerder. Gaat A Girl Missing daarmee over de sensatiezucht van de media? Niet echt, zoals Fukada wel meer zaken naar de zijlijn verwijst die bij een conventionele thriller voorop hadden gestaan. Het incident is eerder de start van een kettingreactie waarbij ook een onschuldig seksueel voorval van jaren geleden grote gevolgen krijgt.
Een opvallende vormkeus is dat Fukada de twee fasen van dit drama in een flashbackstructuur naast elkaar zet. Hij toont hoe Ichiko’s veilige wereld, inclusief baan en aanstaand huwelijk, in duigen valt. Min of meer tegelijkertijd zien we een donkerder kant van haar, wanneer ze onder een andere naam een poging doet om terug te slaan. Deels levert die constructie veel gepuzzel op dat afleidt van waar het echt om gaat. Toch versterkt het ook het verontrustende gevoel dat we minder greep op dingen hebben dan we denken. Mooi hoe Fukada dat soms onderstreept met een beeld dat het kalme realisme onverhoeds doorbreekt. Zoals Ichiko, blaffend als een hond. Of Motoko als donker silhouet in tegenlicht. Heeft Ichiko haar eigenlijk wel echt gezien?
A Girl Missing is meer dan een filosofische metafoor of slimme wraakthriller. Het is ook een gevoelig drama, gesteund door subtiel spel van Mariko Tsutsui (Ichiko) en Mikako Ichikawa (Motoko) die laten zien hoe zowel miskende verlangens als heftige vernedering onvoorziene reacties kunnen losmaken. Aangrijpende en ontroerende momenten als opmaat naar een ontlading die tegelijkertijd strijdkreet en wanhoopsschreeuw is. In zijn director’s note stelt Fukada dat het leven vol onoplosbare problemen is, maar dat ons dat niet mag weerhouden.
