Romance Doll

Openingsfilm Camera Japan is totale feelgood

Romance Doll

Camera Japan opent woensdag 23 september met Romance Doll van Yuki Tanada, een superlieve offbeat romkom die met twee benen in de eerbiedwaardige Japanse traditie van seksspeeltjes staat.

In een achteraffabriekje ergens in Japan probeert de oude Kin-kin zijn droom waar te maken: het creëren van de ultieme ‘liefdespop’. Vroeger heetten ze sekspoppen maar de tijden veranderen. Net als de poppen. Werden ze in een weinig flexibel verleden nog van onhandig latex en rubber gemaakt, nu experimenteert Kin-kin met siliconen. Maar de concurrentie is moordend, verzekeren hij en collega Maria een nieuwe sollicitant. Ze hebben heel hard een nieuwe arbeidskracht nodig om de fabriek op voorsprong te houden. De jonge Tetsuo vindt het wel geinig, seksspeeltjes in elkaar knutselen, al heeft hij geen enkele ambitie om hier groot in te worden.

Maar Kin-kins vuur blijkt aanstekelijk en in een mum van tijd is Tetsuo om. Zijn eerste pop wordt echter keihard afgekeurd door de fabrieksdirecteur, die klaagt dat de borsten niet echt voelen. Kin-kin krijgt een idee: wat als we echte borsten als mal gebruiken? Een kleine advertentie later arriveert de zachtaardige Sonoko in de fabriek, die wat bijverdient door voor kunstenaars model te zitten. Om haar niet af te schrikken, vertellen de mannen Sonoko dat de fabriek medische borstprotheses produceert. Dat maakt haar blij want nu kan ze andere mensen helpen. Tetsuo is meteen verliefd en enige tijd later trouwen ze. Omdat de pop met Sonoko’s borsten een doorslaand succes is, gaat Tetsuo vervolgens helemaal op in zijn werk. Langzaam groeien de twee uit elkaar.

De casting van deze offbeat komedie is superbe. De chemie tussen Tetsuo en Sonoko is tastbaar en de toon is helemaal raak: zachtaardig, respectvol, een kleine dissonant waar het kan, maar altijd vol verlangen. Het lijkt een typisch mannelijk verhaal (‘lekker aan borsten zitten’, sekspoppen) maar regisseur Yuki Tanada is een vrouw en baseerde Romance Doll op haar gelijknamige roman uit 2009. Alleen de borsten van de poppen zie je, Sonoko verschijnt nooit naakt voor de camera. Een running gag is dat de poppen in het kantoor van de fabrieksdirecteur elke keer als Tetsuo langsgaat andere kleren aan hebben.

Iets na het midden wordt de toon tragischer en melancholischer. Tetsuo stopt in zekere zin al zijn tijd in het kunstmatig bevredigen van andermans seksuele verlangens, maar vergeet het verlangen van zijn eigen geliefde. Als je daar een kleine kritiek in wilt zien op het Japanse arbeidsethos, dan lijkt me dat zeer redelijk. Toch rondt de film af op een vrolijke, zij het wat bizarre noot. Maar dit is tenslotte Japan. Romance Doll is ondanks alles een feelgood-film. Ook de vrijscènes zijn prachtig en die zie je niet vaak in Japanse films.

Wie nog iets anders zoekt, kan op festival Camera Japan misosoep leren maken in de vorm van kleine bommetjes, lichte animé-erotiek zien in Happy-Go-Lucky Days of het tamelijk visionaire The Day of Destruction, waarin een mysterieuze ziekte waanzin verspreidt over de wereld.


Camera Japan| 23-27 september, WORM & LantarenVenster, Rotterdam | 1-4 oktober, Lab 111, Amsterdam. Lees ook ons Focus-bericht over het festival.