Tony Leung over In the Mood for Love

Samen met Maggie Cheung speelt Tony Leung de hoofdrol in het superromantische In the Mood for Love, de nieuwste film van Wong Kar-wai. De Filmkrant sprak Leung tijdens het Filmfestival Rotterdam. "Wong Kar-wai wilde geen doorsnee liefdesgeschiedenis maken."

In het tweede deel van Chungking Express speelde Tony Leung een politieagent met liefdesverdriet. Agent 663 had zelfs zo’n verdriet om de liefde, dat hij de smachtende blikken van het meisje van de snackbar aanvankelijk niet zag. In Wong Kar-wai’s superromantische nieuwe film In the Mood for Love keert Leung terug als journalist in het Hongkong van de vroege jaren zestig. Opnieuw is er het verdriet om de liefde, zoals dat in alle films van Wong Kar-wai eigenlijk het geval is. Maar In the Mood for Love is meer. "Het is een film als een nooit uitgesproken liefdesverklaring", aldus Leung.

Acht maanden na het Filmfestival Cannes beleefde In the Mood for Love dan eindelijk zijn Nederlandse première op het Filmfestival Rotterdam. Een mooie reden om de met een Gouden Palm bekroonde hoofdrolspeler Tony Leung (38) samen met tegenspeelster Maggie Cheung (36) over te laten komen naar de Maasstad. En hoe opvallend alledaags bleek Wong Kar-wai’s favoriete, want inmiddels vijfvoudige, hoofdrolspeler Tony Leung. Een Chinese superster in spijkerbroek. Een acteur die er tijdens de onverwacht lange draaiperiode van In the Mood for Love even tussenuit kneep, om in Tokio een commerciële actiefilm op te nemen. "It’s just fun to do some action or comedy stuff", zo zou de meest romantische Aziatische ster van dit moment in vloeiend Hongkong-Engels zeggen.

Leung: "Op de een of andere manier probeer ik de dingen een beetje in balans te houden. Na een film met Wong Kar-wai, die vaak echt helemaal onder mijn huid gaat zitten, maak ik graag een actiefilm of een komedie. Ik hoef er nauwelijks bij na te denken. Ik speel het gewoon recht voor zijn raap. Het is leuk om te doen, en het lucht op. Het is alsof ik in zo’n actiescène alle ingehouden energie kwijt kan."

"Het is als met popmuziek", vervolgt Leung die in Hongkong ook nog eens een razend populaire canto-popzanger is, met verschillende albums op zijn naam. "Vooral na een film met Wong Kar-wai heb ik sterk de behoefte om mijn gevoelens te uiten via muziek. Als acteur probeer je altijd in de huid te kruipen van een ander. Als zanger ben je jezelf."

Radioliedjes
Uit Leungs woorden blijkt wel hoe ingehouden hij voor Wong te werk gaat. Gesproken wordt er niet veel. Het is vooral de lichaamstaal die telt. Het spel van blikken en bewegen. En in In the Mood for Love wordt dat laatste wel tot een soort hoogtepunt gevoerd op de door Wong opnieuw zo zorgvuldig uitgekozen muziek, variërend van de weemoedige Spaanstalige liedjes van Nat King Cole (volgens Wong de favoriete zanger van zijn moeder) tot de oude, vaak knetterende radioliedjes van Hongkong-coryfeeën uit de jaren zestig. Het is als een soort mix tussen David Leans Brief Encounter en Woody Allens Radio Days, maar dan op-en-top Chinees, vol weemoed en verlangen.

Leung: "Het is inmiddels bekend dat Wong Kar-wai zonder scenario’s werkt. Ik ben er na vijf films wel aan gewend, en voor mij voelt het inmiddels ook wel comfortabel, zo zonder script. Ik word alleen op de hoogte gebracht van het idee achter de film, niet van de details. Ik kan me herinneren dat Wong Kar-wai zei: ‘Het wordt een film over liefdesaffaires en je tegenspeelster wordt Maggie Cheung.’ Dat was eigenlijk alles. Verder wist ik wel dat hij geen doorsnee liefdesgeschiedenis wilde maken. Ik wist dat hij iets speciaals wilde doen, juist omdat er al zo veel liefdesgeschiedenissen zijn."

"In the Mood for Love speelt duidelijk in de vroege jaren zestig", vervolgt Leung. "Af en toe zie je de late jaren vijftig er zelfs nog doorheen schemeren. Het gekke is, dat iedereen alles van elkaar lijkt te weten. De buren weten precies wanneer je het huis verlaat, wanneer je weer terugkomt, wanneer je ziek bent, etcetera. Maar over gevoelens wordt niet veel gesproken, daar zijn de mensen toch te gereserveerd voor. De vraag die Wong Kar-wai stelt, is hoe twee mensen tot elkaar kunnen komen die even gereserveerd zijn. Dat is een vraag die hier volgens mij centraal staat, en die ook zeker nog van toepassing is in het heden."

Bruce Lee
Tony Leung wil zelf geen regisseur worden. Acteren en zingen doet hij graag. En als hij er nog eens iets bij gaat doen, dan is het niet regisseren, maar produceren. Hij zou dan wel zijn eigen films willen produceren, vanuit Hongkong. En of hij zich aangetrokken voelt tot Amerika? Hij gelooft van niet. Aanbiedingen heeft hij zeker gehad, maar het waren toch stuk voor stuk oninteressante rollen. In Hollywood kunnen ze nog steeds geen rollen voor Chinese acteurs schrijven, zo laat Tony Leung met stelligheid weten. En volgens de acteur is het inderdaad alsof het Bruce Lee-tijdperk er alsmaar wordt gehandhaafd. Er is wel plaats voor actiesterren, maar mooie dramatische rollen worden er eenvoudigweg nog steeds niet geschreven.

Tony Leung blijft dus in Hongkong, de stad waar hij tijdens de lange draaiperiodes met Wong Kar-wai naar eigen zeggen altijd zo naar terugverlangt. Het is een verlangen dat in In the Mood for Love in ieder geval wordt opgevangen door cameraman Christopher Doyle. Het verlangen naar Hongkong wordt dan vertaald in het verlangen naar de liefde.