Focus: Viva Varda

Agnès Varda wordt sinds haar dood misschien nog meer gewaardeerd dan tijdens haar leven. Wie nog eens wil zien wat haar werk bijzonder maakt, kan terecht bij het retrospectief Viva Varda in Lab111 of bij de vier films van haar die landelijk opnieuw worden uitgebracht.

“Varda verstaat de kunst om kleine maar veelzeggende observaties over de wereld om haar heen op een liefdevolle toon te verwoorden. Filmen is haar amor mundi, haar liefdesbrief aan de wereld.” Aldus Mariska Graveland in haar necrologie van Agnès Varda in 2019 in Filmkrant.

Het is de spijker op zijn kop, en verklaart waarom Varda lange tijd als minder belangrijk werd gezien dan haar collega’s van de Nouvelle Vague. Waar een filmmaker als Jean-Luc Godard nooit om een sweeping statement verlegen zat, zocht Varda het grote in het kleine. Geen dichtgetimmerde ideologische uitspraken, maar nauwkeurige observaties, die de kijker niet sturen, maar laten nadenken.

Een aangrijpend voorbeeld is Sans toit ni loi (1965), waarin een vrouw (een imponerende Sandrine Bonnaire) in een winters landschap dood wordt aangetroffen, waarna de film via flashbacks en interviews met mensen uit haar omgeving onderzoekt hoe het zo ver heeft kunnen komen.

Sans toit ni loi is een van de films in een veertien films tellend retrospectief van Varda’s documentaires en speelfilms in Lab111. Daarnaast is het een van de vier films die door distributeur Cinéart landelijk opnieuw worden uitgebracht, met daarnaast ook Cléo de 5 à 7 (1962), Les glaneurs et la glaneuse (2000) en Mur murs (1981). Onder meer te zien in FilmKoepel en Schuur (Haarlem), The Movies (Amsterdam), LantarenVenster (Rotterdam) en Cinema Oostereiland (Hoorn).

Viva Varda: The Films of Agnès Varda | 1 t/m 17 september 2025 | Lab111, Amsterdam