Bar bahar

Bar bahar is een verfrissende, eigentijdse feministische film waarin drie vrouwen in Tel Aviv leren hun eigenwaarde te bewaken.

Drie totaal verschillende jonge Palestijnse vrouwen — de een wat uitgesprokener dan de ander — delen een flat in Tel Aviv. Laila is een eigengereide advocaat, Salma een hippieachtige dj en Nour een vrome student. Alle drie zoeken ze een weg om hun eigenzinnigheid te behouden in een cultuur die dat soms een beetje, soms heel erg, de kop indrukt. ‘Bar bahar’ betekent ’tussenin’ en portretteert de vrouwen op een punt in hun leven waarin ze keuzes maken voor de rest van hun leven. Zonder oordeel toont de in Europa opgegroeide regisseur Maysaloun Hamoud het leven van haar Palestijnse generatiegenoten in de meest vrije stad van Israël. Hamoud werd zelf geboren in Hongarije, waar ze naar de filmacademie ging, maar inmiddels woont ze in het thuisland van haar ouders.
Met haar speelfilmdebuut Bar bahar knalt ze de filmwereld in. Het is moeilijk deze film te beschrijven zonder het te hebben over de setting van het verhaal. Maar dat is wel hoe de regisseur je verleidt te kijken. Dat is ook het mooie aan haar blik: die vormt een bemiddeling ’tussen Oost en West’. De Palestijnse achtergrond van Salma, Nour en Laila lijkt in hun dagelijks leven in Tel Aviv niet bijster ongewoon en geen onoverkoombaar obstakel. Niet anders dan hoe dat voor elke minderheid overal en altijd lijkt te gelden. Als Salma tijdens haar werk in de keuken van een restaurant wordt gevraagd ‘omwille van de gasten’ niet hardop Arabisch te praten, zegt dat genoeg. Bar bahar zit vol van dat soort subtiele statements.
Als Salma in een café wil solliciteren, vraagt de barman of ze uit Venezuela komt. Ze vertelt hem dat ze Palestijnse is, waarop hij simpelweg zegt dat hij dat cool vindt. Ze zijn tenslotte stadshippies onder elkaar, Palestijns zijn is stoer en edgy. Tel Aviv is in die zin voor de vrouwen een veilige bubbel waar ze zichzelf kunnen zijn en de grenzen van hun identiteit kunnen onderzoeken. Of, zoals Laila’s geliefde het uitlegt, je kunt er een redelijk vrij leven leiden als je je maar houdt aan het gezegde ‘Kleed je zoals men wil, maar eet zoals jij wilt’. Dat is voor Laila niet voldoende. Ze wil geaccepteerd worden zoals ze is: het bloesje aandoen dat ze mooi vindt. Roken als ze daar zin in heeft. Haar vriend is zelf tenslotte ook niet van plan om te veranderen, toch? Ook dj Salma loopt tegen de grenzen aan als ze haar vriendin meeneemt naar een etentje met een mogelijke huwelijkskandidaat bij haar ouders. En de verloofde van Nour, de liefste van de drie, doet zijn uiterste best alle vrijheden die zij heeft verworven compleet kapot te maken. Hij gaat daarin zo kwaadmakend, hartverscheurend ver dat uiteindelijk haar huisgenoten haar bij moeten staan als ze besluit wraak te nemen.
Al met al is Bar bahar een verfrissende, eigentijdse feministische film waarin drie vrouwen leren hun eigenwaarde te bewaken. Samen staan ze sterk, met al hun overeenkomsten en al hun verschillen. Een krachtige film in een arena waar te vaak meelijwekkende slachtofferverhalen over worden gemaakt. Laila, Nour en Salma zijn vrouwen naar je hart, allesbehalve zielig.

Beri Shalmashi