Four Weddings and a Funeral

Four Weddings and a Funeral vertelt een verhaal met een hoog zwijmelgehalte. Net als bijvoorbeeld Sleepless in Seattle is het een zeer kuis en hoogst romantisch drama. Maar in tegenstelling tot die eerste film valt er bij deze Britse productie ook nog wat te lachen.

Dankzij het voor een buitenlandse film spectaculaire succes van Four Weddings and a Funeral in de Verenigde Staten is hoofdrolspeler Hugh Grant (Bitter Moon, Remains of the Day) daar van de ene op de andere dag een ster. Zelfs Joel Silver, de producent van actiefilms als Die Hard en Lethal Weapon, is geïnteresseerd in de jonge acteur die tot nu toe voornamelijk uitgesproken Britse types vertolkte. Volgens een berichtje in Variety informeerde Silver bij de agent van Grant of deze met een pistool kon omgaan. Zijn antwoord — “I think I could, though I’m rather frightened of loud noises” — is niet alleen typerend voor de acteur zelf, maar ook voor het onderkoelde soort humor dat prevaleert in Four Weddings and a Funeral.

Four Weddings and a Funeral wordt geafficheerd als een romantische komedie. Om met de laatste kwalificatie te beginnen, de film is inderdaad bij tijd en wijle grappig. Zo zien we Grant bijvoorbeeld in een tamelijk hilarische scène tijdens een diner aan tafel zitten met vier vroegere vriendinnen. De vrouwen blijken elkaars zwakke plekken precies te kennen en laten niet na flink wat zout in de wederzijdse wonden te wrijven. De verschillende bruiloften in de film zijn natuurlijk goed voor talloze dolkomische situaties. Zo worden er trouwringen vergeten, komen ceremoniemeesters te laat en zijn er de toespelingen op de huwelijksnacht. Sommige daarvan zijn leuk, maar helaas ontkomen scenarioschrijver Richard Curtis (mede verantwoordelijk voor Blackadder en Mr. Bean) en regisseur Mike Newell niet aan flauwe en voor de hand liggende grappen. De toespraakjes waarin ‘pijnlijke’ herinneringen aan vorige relaties worden opgehaald zijn gewoon niet leuk. En als je Rowan Atkinson zijn bekende schlemiel laat spelen, dit keer een zich voortdurend versprekende priester die zijn eerste huwelijk inzegent, heb je bij voorbaat alle lachers op je hand.

Vriendenclubje
Het basisgegeven van Four Weddings and a Funeral is daarentegen origineel. De film speelt zich geheel af, de titel zegt het al, tijdens vier bruiloften en een begrafenis. Zoiets kan snel vervelen, maar dat doet het niet. Elke bruiloft introduceert nieuwe elementen in het verhaal en de kijker zit zich voortdurend af te vragen wie er de volgende keer weer met wie gaat trouwen.

De plot draait rond Charles (Grant) en zijn vrijgezelle vriendenclubje. Tijdens de eerste bruiloft ontmoet Charles de Amerikaanse Carrie (Andie MacDowell) op wie hij onmiddellijk verliefd wordt. Waarom wordt overigens niet duidelijk: erg veel interessants heeft ze niet te melden. Alhoewel ze na veel geharrewar bij hun eerste ontmoeting in bed belanden, gaan ze daarna ieder hun weg. Als bij de volgende trouwerij Carrie weer opduikt, kan Charles zijn geluk niet op. Zijn hoop wordt echter snel de bodem in geslagen, als zij hem voorstelt aan haar verloofde. Het gaat hier om een romantische komedie, dus de rest van de film laat zien hoe de twee elkaar uiteindelijk toch krijgen.

Een rustpunt in de film vormt de begrafenis. Tijdens de één na laatste bruiloft overlijdt Garth, de energieke spil van Charles’ vriendenclubje. Net als bij de trouwerijen is ook hier een toespraak op zijn plaats. Dit keer vanzelfsprekend geen melige, maar een oprecht ontroerende. Een van de vrienden vertelt, tot ieders verbazing, over zijn — homoseksuele — relatie met de overledene. Alhoewel het prijzenswaardig is homoseksualiteit voor de verandering eens en passant te verwerken, is het toch volstrekt onwaarschijnlijk dat in de verder zo hechte groep van vrienden niemand van zoiets weet had.

Met name deze emotionele begrafenis en de romantische verwikkelingen tussen Grant en MacDowell maken de film de moeite waard. Natuurlijk weet je zodra de twee hun eerste blikken uitwisselen, dat ze elkaar zullen krijgen. De vraag is alleen: hoe? De kracht van Four Weddings and a Funeral ligt erin dat je bijna twee uur lang met spanning op het antwoord blijft wachten.