UNTER DIR DIE STADT

De titel moet wel een beschuldiging zijn aan het adres van de bankiers die de wolkenkrabbers in het financiële centrum van Frankfurt bewonen. Gevoelloze machines die zich hebben afgekeerd van de wereld. Of niet?

Met microscopische precisie zet Hochhäusler een wereld neer waarin financiële rapporten niet de volgende dag, maar al vanmiddag om 16.00 klaar moeten zijn; waar om foto’s te maken niet ‘cheese’, maar ‘greed’ wordt gezegd; waar feestjes geen met drank overladen zuippartijen zijn, maar ingetogen bijeenkomsten die worden opgeluisterd met live uitgevoerde kamermuziek.
Svenja is nieuw in deze wereld. Ze is de vrouw van een jonge bankier die als veelbelovend talent zijn opwachting maakt in het financiële hart van Duitsland. Op het eerste gezicht lijkt ze hier te passen, met haar knotje en haar scherpe gezicht. Maar als we beter kijken, zien we een vulkaan die op uitbarsten staat. Haar mond is recht en dun, maar haar lippen hebben iets verwrongens. Haar kleren zijn in vergelijking met de mantelpakjes die haar omringen één en al sensualiteit. Svenja is met haar graatmagere lichaam de Kate Moss van de Frankfurter high society.
Roland Cordes valt als een blok voor haar. Als bankier van het jaar heeft hij één ding geleerd: nooit je gevoelsleven tonen. Een bloem in een vergaderingruimte is al te veel natuur. "Kan die niet weg?", klaagt een collega. "Ik ruik iets zoets." In deze kille wereld van staal, glas en beton is Svenja een sprankje leven. Eén van de weinigen die niet naar Cordes’ pijpen danst. Tijdens een vrijpartij daagt zij hem uit zijn sigaret op haar arm uit te drukken: "Ik ben niet bang voor jou."

Tango macabre
Wat hem bezielt is wel duidelijk. Wellicht te duidelijk. Maar wat bezielt haar? Neemt ze wraak op haar man omdat hij haar heeft meegesleurd naar deze wereld? Of gaat ze vreemd uit liefde en gebruikt ze seks in een poging de positie van haar man bij de bank te verstevigen? Is het pure wellust? Is het de aantrekkingskracht van macht? Of houdt ze van het spelen met vuur?
De ongrijpbaarheid van Svenja en de manier waarop Nicolette Krebitz haar neerzet maken unter dir die stadt fascinerend. Althans, voor wie de kou uit een geopende diepvriezer zinderend kan zijn. Zelden zal een film over liefde zo ijskoud verteld zijn.
Problematischer is de rol van Cordes. Hij blijft de emotioneel gemankeerde Duitse zakenman de we al zo vaak hebben gezien in Derrick of Der Alte. Dat hij de merkwaardige hobby heeft om, tegen betaling, toe te kijken hoe junks zich volspuiten, verandert daar weinig aan.
Het is jammer dat de rol van die bankier zo groot geworden. Hochhäusler wilde een tango macabre laten zien van twee lege zielen. Maar waarom al die scènes waarin het gekonkel in de bankwereld wordt belicht? Nu de naschokken van de financiële crisis nog dagelijks voelbaar zijn, was de verleiding om de film een zekere actualiteit mee te geven blijkbaar te groot. Dat maakt het moeilijk de fascinatie voor Svenja tot het einde vast te houden, hoe ondoorgrondelijk ze ook is.

Jeroen Stout