SHREK 2

De ondertoon van spot is nep en de wijsheden over menselijke relaties gaan niet verder dan de eerste de beste brievenrubriek. Veel plezier met Shrek 2.

Scenarioschrijven is nog steeds niet hetzelfde als het recyclen van oud papier. Toch is het in de VS succesvolle vervolg op Oscarwinnaar Shrek weinig meer dan dezelfde hutspot met extra kruiden. Alles wat opviel in het eerste deel, de verwijzingen, de grappen, de retromuziek en het thema (houd van uzelve ook als de mensen u uitspugen), staat ook lauwwarm in het tweede deel op tafel.
Shrek (stem van Mike Myers) verslaat dit keer geen draak maar zijn schoonouders (John Cleese en Julie Andrews) die de groene ogre het liefst zo snel mogelijk terugduwen in het moeras waar hij vandaan komt. Zonder hun dochter Fiona (Cameron Diaz) dan, want die zien ze liever in het wit naast Prince Charming (Rupert Everett) op het bordes. Daarbij worden ze geholpen door de machtsgeile maar weinig inspirerende Goede Fee (Jennifer Saunders) en haar toverdrankenimperium. Het enige echt nieuwe en grappige is het personage van de Gelaarsde Kat (Antonio Banderas) die met veel swung en campie Spaans accent de pratende ezel (Eddie Murphy) aftroeft. De ezel probeert het nog wel even ("de rol van irritant pratend dier is al bezet", grapt hij zelfbewust), maar tevergeefs.
Shrek 2 bedrijft hier en daar vrijblijvende en dus onschuldige satire op Hollywood en er zijn een paar amusante citaten — Pinokkio die als Tom Cruise in Mission: impossible via een touw in een kerker afdaalt — en grappen — de Gelaarsde Kat die in een cruciaal gevecht een haarbal uitspuugt. ‘Amusant’ want het blijft vaak bij een glimlach. Maar dat is het dan.

Spagaat
Shrek 2 is als een baby die precies weet hoe hij volwassenen moet paaien. Natuurlijk wisten de makers dat ze niet met dezelfde plot op de proppen konden komen. Dus gaven ze het verhaal nét iets meer diepgang. Dat betekent: exit vuurspuwende draak, enter relatieperikelen. ‘Net echt’, moeten veel mensen denken. Misschien bij DreamWorks maar toch net niet in ons universum. Voor een serieuze ondertoon is het allemaal te mager. De reden is dat Shrek zowel volwassenen als kinderen te vriend wil houden en dat is een lastige spagaat nadat het verrassingseffect met de eerste Shrek verdween. Het gevolg is dat Shrek 2 je nergens echt raakt.
De vraag is natuurlijk of je een animatiefilm serieus neemt of niet. Met andere woorden, kun je met animatie een serieus of nieuw verhaal vertellen? Vermoedelijk vinden veel mensen dat fantasiepersonages daar niet toe in staat zijn. Maar neem de strip Maus of de animatie Ghost in the shell, die laten zien dat het wel kan. Shrek 2 koos voor zijn eigen conventies. Vermaak is prima, maar doe dan niet alsof je iets zinnigs over menselijke verhoudingen te vertellen hebt.

Ronald Rovers