LES TEMPS QUI CHANGENT

Catherine Deneuve, een van de lievelingsactrices van André Téchiné, speelt naast Gérard Depardieu in Téchiné’s zestiende speelfilm, een hectisch gefilmd liefdesdrama over twee oude geliefden die elkaar na dertig jaar in Marokko opnieuw ontmoeten.

Het lijkt erop alsof André Téchiné haast heeft in zijn nieuwe film Les temps qui changent. Er wordt halverwege in scènes gesneden, dag en nacht wisselen elkaar plompverloren af, en hij verspilt geen tijd om uit te leggen wie wie is. Téchine’s zestiende speelfilm is al even dynamisch gefilmd: met een handheld camera die weinig rust toelaat. In de opening is die filmstijl meteen al letterlijk overdonderend. Dan zien we hoe de Franse bouwtoezichthouder Antoine (Gérard Depardieu) bedolven wordt onder een hoge berg zand als hij een bouwput inspecteert. De scène is een flash-forward, die een noodlottig einde maakt aan Antoines verblijf in Tanger.
In de maanden voorafgaand aan het ongeluk ontmoet hij in Marokko een oude geliefde Cécile (Catherine Deneuve). Sinds zij dertig jaar geleden hun relatie verbroken, hebben zij elkaar nooit meer teruggezien. Zij bouwde in Marokko met haar echtgenoot een nieuw leven, hij bleef altijd aan haar denken. Daarom heeft Antoine er voor gezorgd dat hij naar Tanger werd uitgezonden, zodat hij Cécile opnieuw kon ontmoeten.

Dubbelleven
André Techiné toont mensen die op drift zijn. Antoine dringt met een enorme volhardendheid binnen in het leven van Cécile, en probeert haar opnieuw voor zich te winnen. Eenzelfde rusteloosheid vinden we ook bij veel andere personages in Les temps qui changent. De zoon van Cécile, die samen met zijn verloofde Nadia op bezoek is bij zijn moeder, blijkt er een dubbelleven met homoseksuele contacten op na te houden. Zijn ontmoetingen met zijn vriendje zijn al even gejaagd als de rest van de film. En Céciles echtgenoot, de joods-Marokkaans arts Nathan, laat gedurende de film zijn oog vallen op het hulpbehoevende zusje van Nadia. Stuk voor stuk zijn het mensen die zich laten leiden door hun impulsen, en bewust de ogen sluiten voor de consequenties van hun driften. Want door hun ontembare gevoelens kunnen relaties net zo gemakkelijk in elkaar donderen als de berg met zand waar Antoine onder terecht komt.
Catherine Deneuve en Gérard Depardieu, oude bekenden uit eerder werk van Téchiné, vormen een mooi paar van rijpe ex-geliefden. Catherine Deneuve kan heel genuanceerd het impulsieve afweermechanisme tonen dat bij haar personage in werking treedt als na zoveel jaren een oude vlam op de stoep staat. Maar even overtuigend is de toenadering die ze in de loop van de film zoekt. De robuuste wilskracht van Depardieus personage zal daar vast debet aan zijn.
Les temps qui changent is een ongepolijste film over ongepolijste karakters. Door zijn indrukwekkende, weerbarstige filmstijl maakte Téchiné intrigerende portretten die veel te raden overlaten. Maar dat is ook het onbevredigende van Les temps qui changent: je komt niet te weten wat de personages nu echt drijft.

Pieter Bots