IK OOK VAN JOU

Na een afwezigheid van twaalf jaar maakt Ruud van Hemert zijn comeback in de bioscoop met de Giphart-verfilming Ik ook van jou. De maker van publiekstrekkers als Schatjes! en Mama is boos! is het kankeren op zijn acteurs nog niet verleerd. "Ik streef naar het allerhoogste."

Ruud van Hemert (foto: André Bakker)

Ruud van Hemert heeft de afgelopen twaalf jaar veel gedaan. Hij bouwde een huis in Spanje, gaf acteerlessen en schreef scenario’s. De man die zelfs met zijn minste film, Honneponnetje (1988), nog een half miljoen mensen naar de bioscoop wist te lokken, kreeg echter lange tijd geen geld los om zijn volgende scenario’s, met werktitels als ‘Angel eyes’, ‘The double run’ en ‘Een beetje verliefd’, in films om te zetten. Dat lukte pas weer met zijn bewerking van de debuutroman van Ronald Giphart.
Ik ook van jou is een meeslepende film over een gedoemde liefde, die met een beetje goede wil kan worden gezien als een moderne variant op Turks fruit, zij het dat een dergelijke vergelijking ook overspannen verwachtingen kan wekken. De jonge schrijver Eric (Antonie Kamerling) beleeft een stormachtige affaire met het labiele meisje Reza (Angela Schijf), wier jaloerse gedrag na verloop van tijd suïcidale trekjes begint te vertonen. Beide acteurs leveren heel behoorlijk werk af. Kamerlings kalmte (soms een ander woord voor lethargie) werkt dit keer in zijn voordeel, omdat hij twee aandachttrekkers naast zich heeft: Big Brother-presentator Beau van Erven Dorens als Eriks ballerige vriend Fraser, en voormalig GTST-soapster Schijf, die in een veeleisende rol knap laveert tussen onweerstaanbare uitbundigheid en hysterische huilbuien.
Ik ook van jou geeft een aardig beeld van het hedendaagse studentenmilieu. Het boek verscheen bijna tien jaar geleden en veel lijkt er in de tussentijd niet veranderd. Van Hemert herkende iets van zichzelf in de roman ("vooral het zuipen en het neuken") en bewijst dat hij het maken van films voor een groot publiek nog niet is verleerd. Tevreden is hij echter niet. De regisseur is kritisch op zichzelf zoals hij ook kritisch is op degenen met wie hij werkt. Daar stond hij in het verleden al om bekend en wat dat betreft hebben de jaren — hij is 62 — hem niet milder gemaakt. Nog tijdens de opnamen van Ik ook van jou stonden kranten en tijdschriften al vol met huilverhalen van acteurs die zich op de set onheus behandeld voelden.

Hoe komt dat toch? "Zo werk ik nou eenmaal. Het gaat mij niet om aardig gevonden te worden, al is dat een hele belangrijke doelstelling in het leven, zo heb ik begrepen. Mijn enige doelstelling is het maken van een goede film. Niet dat daar doden bij moeten vallen, maar psychisch zal er soms iemand het onderspit moeten delven. Dat hoeft niet altijd de acteur te zijn, dat kunnen ook andere mensen zijn die bij de film betrokken zijn. Het niveau in Nederland ligt zo laag dat je mensen echt mee moet sleuren om er iets fatsoenlijks van te maken. Niet dat mijn niveau nou zo hoog ligt, maar het ligt wel hoger dan wat hier gebruikelijk is."

Als het misgaat op de set tussen jou en de acteurs, ligt het dan nooit aan jou? "Natuurlijk ligt het aan mij. Het ligt zelfs volledig aan mij. Alleen vind ik dat geen slechte eigenschap. Want ondanks alles draagt de cameraman, Tom Erisman, mij op handen. En Angela Schijf en Beau van Erven Dorens ook. Antonie Kamerling diep in zijn hart ook."

Antonie Kamerling zegt: Ruud van Hemert gaat beter met actrices om dan met acteurs. "Ik kan me voorstellen dat hij dat zegt. Ten eerste is Angela een hele goede actrice en heb ik met Antonie veel meer moeite. Hij zelf trouwens ook. Hij is toevallig een man. Als een actrice slecht is, kan ze ook inpakken. Ik heb net zo vaak ruzie gehad met vrouwen die niet eens één zin konden zeggen. Het is voorgekomen dat Antonie merkte dat hij het niet kon waarmaken. Dat geeft hij zelf ook toe. Hij zegt: ‘Jij gaat ervan uit dat ik een goede acteur ben en dat ben ik niet.’ Nou ja, ik ga daar wel van uit. Het is jouw vak, Toon, je krijgt er geld voor, je wordt goed voorbereid. Waarom ga je dan niet iets anders doen? Ik ga ervan uit dat ik van een Nederlandse acteur hetzelfde krijg als ik van Robert De Niro zou krijgen. Nou, dat lukt natuurlijk niet. Ze missen het talent en de ervaring. Maar ik streef er wel naar. Ik streef naar het allerhoogste."

Ben je daar met Ik ook van jou in geslaagd? "Nee, absoluut niet. Er is zo ontzettend veel mis mee. Qua scenario, acteren, regisseren, montage, setting, weet ik veel allemaal. Zoveel dingen die niet goed genoeg zijn."

Waar ligt dat dan aan? Het scenario heb je immers zelf geschreven. "Ja, maar dat boek is niet geschikt om te verfilmen."

Waarom heb je het dan verfilmd? "Ik heb het boek niet verfilmd. Dat zul je mij niet horen zeggen. Ik heb het alleen als uitgangspunt gebruikt. Het is een hartstikke goed boek, maar voor een film heb je, hoewel dat in Nederland niet gebruikelijk is, structuur nodig. In het boek zat dat niet echt. De twee verhalen waar het om gaat, kreeg ik niet goed bij elkaar. En dat is nu nog zo. Dat is de zwakte van het scenario, maar dat wordt opgevangen door dingen die wel heel behoorlijk zijn gelukt. Zo doe je dat. Als ik een montagefout heb, waar ik niks meer aan kan doen, dan zet ik daar een geluidje voor, zodat je afgeleid wordt en het niet in de gaten hebt."
Ruud van Hemert haalt zijn schouders op. "Mijn film is een zeven en dat is in Nederland het allerhoogste dat je kunt bereiken."

Oene Kummer