EYE OF THE BEHOLDER

Het is misschien een beetje flauw om een nieuwe film van Ewan McGregor meteen op te hangen aan zijn rol in Star Wars, maar de Kracht was waarlijk niet met hem toen hij intekende op dit tamelijk pretentieuze project. Eye of the beholder wil zoiets zijn als een surrealistische film noir. In de praktijk is het echter weinig meer dan een hoop gebakken lucht.

De openingsscène stemt hoopvol. In een serie snel gemonteerde shots zien we hoe Ewan McGregor in de weer is met allerlei hightech spionageapparaten. Begeleid door achtergrondruis, vervormde stemmen en elektronische piepjes schuiven er mooie Hitchcock-achtige titels over het beeld. De toon lijkt gezet voor een lekkere ingewikkelde spionagethriller, en heel even nog wordt de kijker in die waan gelaten. We ontdekken dat McGregor werkzaam is voor een geheime dienst, waarvoor hij de mysterieuze Ashley Judd schaduwt, die een compromitterende affaire heeft met de zoon van een politicus. Als Judd over de schreef gaat staat hij op het punt om haar te laten inrekenen, maar dan bekijkt hij de foto’s die hij eerder van haar maakte en tot zijn verbazing verschijnt daarop de beeltenis van zijn spoorloos verdwenen dochtertje Lucy. Hij gelooft dat deze vrouw de sleutel is om Lucy terug te vinden, en hij begint haar op eigen houtje achterna te reizen. Vanaf dat moment is er geen touw meer aan het verhaal vast te knopen. Judd wisselt doorlopend van naam en pruik, af en toe vermoordt ze wat mannen, en dan reist ze weer naar een andere Amerikaanse stad. McGregor kijkt toe en reist achter haar aan.

Geen Priscilla
Het is moeilijk voor te stellen dat deze zelfingenomen film werd gemaakt door de regisseur van het publieksvriendelijke Priscilla, queen of the desert. Waar het succesvolle dragqueen-spektakel zich onderscheidde door felle kleuren en van het scherm spattende levenslust, is Eye of the beholder een navelstaarderige zoektocht van twee buitenstaanders naar zoiets als Lotsverbondenheid. Het is overigens mogelijk dat astrologisch onderlegde filmliefhebbers geen enkele moeite hebben met dit verhaal, want alles schijnt op zijn plaats te vallen als duidelijk wordt dat McGregor een Stier is, en Ashley Judd Vissen.
Terwijl het scenario de kijkers het bos instuurt, scoort de film wel hoog als het gaat om sfeer. Deels komt dat door de videoclip-achtige montage en deels ook door de vele zelfbewuste, soms wat al te kunstzinnige camerastandpunten. Maar de enige echte troef is de fantastische soundtrack van Marius de Vries die als producer samenwerkte met grootheden als Björk en Madonna. Hij laat de muzikale wind voornamelijk uit een spannende, onderkoelde technopop-hoek waaien, en daarmee is Eye of the beholder een film die waarschijnlijk beter tot zijn recht komt op cd dan in de bioscoop.

Fritz de Jong