Actie! Op de set van Treat Her Like a Lady

Datum 28-05-2025
Auteur Jan Pieter Ekker en Bob Bronshoff
Thema Actie!Filmkrant 480
Deel dit artikel

Bij de Polderbaan, v.l.n.r. art director/set dresser Jan Jasper van Oord, assistant art director Remy Visser, locatiemanager Finbar Commandeur, DoP Emo Weemhoff, gaffer Janneke Hoogenboom, opnameleider Marjan Lammers, regisseur Paloma Aguilera Valdebenito en regieassistent Marina Meijer. Foto: Bob Bronshoff

IJweg 614, 2141 CN Vijfhuizen, 27 augustus 2024, 15.56 uur

Er heerst lichte paniek op de Spottersplek Schiphol Noord. De enorme parkeerplaats had min of meer leeg moeten zijn, maar het is er een drukte van belang, met auto’s én vliegtuigspotters. Ze staan te wachten op de Airbus A321neo, die zijn allereerste vlucht maakt, van Hamburg naar Schiphol. “Hij gaat zometeen landen, en dan zijn ze hopelijk weg. Ik verwacht ’m binnen nu en een half uur”, zegt locatiemanager Finbar Commandeur.

De Polderbaan is op een snikhete dinsdagmiddag in augustus een locatie in Treat Her Like a Lady, na Out of Love (2016) de tweede speelfilm van Paloma Aguilera Valdebenito. Daarin draait het om alleenstaande moeder Sandra (een rol van acteur/zanger/content creator/cabaretier/presentator Nienke Plas). Als ze vanwege belastingfraude op straat wordt gezet, verkoopt ze de noodopvang in het hotel als vakantie aan haar twee dochters.

De twee dochters en nog twee andere meisjes moeten met lekkende ijsjes in hun handen langs een lange rij auto’s sjokken, terwijl tussen de geparkeerde auto’s vliegtuigspotters op klapstoeltjes onder parasols zitten te wachten op weer een vliegtuig. Maar door de echte vliegtuigspotters is er nog geen plek voor de vrolijk gekleurde auto’s en de zitjes en parasols. “Laten we zo veel mogelijk mensen verzoeken om naar één kant van de parkeerplaats te gaan, zodat we alvast aan de andere kant kunnen beginnen”, stelt cinematograaf Emo Weemhoff voor. “Prima”, zegt opnameleider Marjan Lammers. “En kan er iemand bij de ingang van de parkeerplaats gaan staan, zodat er in ieder geval geen auto’s meer bijkomen?!”

Een vliegtuigspotter met een enorme camera brengt goed nieuws: de Airbus A321neo is een half uur geleden al geland op de Buitenveldertbaan. Maar dat lost alle problemen niet onmiddellijk op, want voor een tweede scène moet de parkeerplek helemaal leeg zijn en de snackcar die midden op de parkeerplaats staat (‘Oerfriet – Echt (h)eerlijk Hollands’) weigert sowieso te vertrekken.

Als de echte spotters langzaamaan verdwijnen, worden de door de artdirection geregelde felgekleurde autootjes een voor een naast de landingsbaan geparkeerd. Ertussen worden klaptafels, klapstoeltjes en al even felle parasols voor de figuratie geplaatst. Terwijl Lammers aangeeft dat er nóg een paar auto’s weg moeten, wordt Weemhoffs camera op een soort riksja geplaatst, die langs de landingsbaan moet rijden, achter de dochters aan. “Volgens mij kan het zo wel”, zegt Weemhoff. “We kunnen die grijze en zwarte auto’s wel buiten beeld houden.”

De kinderen worden op de set geroepen en mogen vervolgens hun bestelling doorgeven. “Vanille!”, roept de een. “Aardbei!”, roept tegelijkertijd de ander. “Wacht even, niet door elkaar”, riposteert een productiemedewerker. “Vanille zonder spikkels en zonder slagroom”, roept de kleinste. “Vanille met slagroom”, zegt de grootste. “Slagroom hebben we niet”, antwoordt de productiemedewerker. “We gaan zo opnemen. Wie moet er nog plassen? Ach, ga alsjeblieft allemaal maar even plassen voor de zekerheid.”

Plas (groen zomerjurkje) en de Belgische acteur Claude Musungayi, die Sandra’s vriend speelt (blauwe pet, geel overhemd; hij heeft John Grishams A Time to Kill in zijn handen), worden ondertussen geïnstrueerd door Aguilera Valdebenito. “Mag de set vrij”, roept Lammers als de kinderen wat later klaarstaan en Weemhoff op de riksja heeft plaatsgenomen. “En de figuratie graag naar de eerste positie.”

“We gaan een repetitie doen”, legt Aguilera Valdebenito de meisjes uit. “Jullie lopen naar de rode auto. Dan gaan jullie op de motorkap zitten en doen jullie alsof je naar een opstijgend vliegtuig kijkt.” “Waar is ons ijs!?”, willen de meisjes weten. “Komt zo”, antwoordt regieassistent Marina Meijer. “Voor de repetitie mimen we even de ijsjes; doe maar net of je er eentje vast hebt.” “Zit iedereen in zijn stoel?”, vraagt de opnameleider. “Oké, we kunnen!”

“Ik wil ijs!”, roept het kleinste meisje. “Straks”, zegt Meijer beslist. “Eerst een keer zonder, als het goed gaat, krijg je als beloning je ijsje!”