Actie! Op de set van Cobain

Langepad 51, 3062 Rotterdam, 5 september 2016, 15.43 uur

“Dat zijn je vrienden, je matties; zeg maar ‘hai’ tegen ze”, zegt regisseur Nanouk Leopold tegen actrice Naomi Velissariou, terwijl ze naar een groepje opgeschoten jongens wijst die in campingstoeltjes naar een potje voetbal zitten te kijken. “Wat is het eerste wat ik zeg als ik aankom? ‘Biertje?’”, wil Velissariou weten. “Dat mag je zelf weten”, riposteert Leopold. “Je mag wel even bij ze blijven staan, als je maar snel terugkomt. Je bent hier voor je zoon. Kom, we doen het gewoon nog een keer.”

Op een stralende maandagmiddag worden in het Kralingse Bos de allerlaatste scènes opgenomen voor Leopolds zesde speelfilm, Cobain, naar een scenario van Stienette Bosklopper, die vanaf Leopolds debuut Îles flottantes (2001) tevens de producent is van haar films. In Cobain draait het om een vijftienjarige jongen die door zijn drugsverslaafde moeder Mia naar de zanger van Nirvana vernoemd is. Als er een tweede op komst is, probeert Cobain zijn moeder ertoe te bewegen haar extreme levensstijl enigszins aan te passen.

“Ik heb het script niet speciaal voor Nanouk geschreven. Maar toen het bijna klaar was en ik het als laatste check aan haar liet lezen, vroeg ze of zij het niet mocht regisseren”, vertelt Bosklopper, die uitgebreid research deed bij de NAS in Rotterdam, een stichting die onderdak biedt aan dak- en thuislozen.

Daar werden ook de figuranten geronseld. Ze waren al eerder besteld, maar toen konden de opnames niet doorgaan omdat de zeventienjarige debutant Bas Keizer – die uit meer dan vijfhonderd jongens is uitverkoren om Cobain te spelen – een oogontsteking had. Nu zijn ze er weer, een aantal speelt op commando een potje voetbal, blauw tegen rood. Anderen kijken in luie stoelen toe. En leveren commentaar. “Lekkere buik”, zegt een van de toekijkers als een van de spelers zijn shirt uittrekt. “Ja, zes maanden zwanger”, luidt het bijdehante antwoord.

Velissariou (die recent ook te zien was in Out of Love, 2016, van Paloma Aguilera Valdebenito) is ‘echt’ zwanger. Mia’s ronde buik tekent zich duidelijk af onder een strak, kort grijs jurkje. Kauwgom kauwend, met haar handen in haar zakken, loopt ze op plateauzolen richting haar filmzoon, die een rooster van de barbecue aan het schoonboenen is. Ze geeft hem een kus, ze praten wat. “Kom je voetballen?”, vraagt een man. “Met die buik zeker?! Ik kom voor hem”, antwoordt Velissariou/Mia. Director of Photography Frank van den Eeden filmt de ongemakkelijke ontmoeting uit alle hoeken, Leopold staat naast hem op haar monitor te kijken. Af en toe geeft ze Van den Eeden een duwtje in een bepaalde richting.

“Er staat wel wat op papier, maar de meeste dialogen verzinnen we ter plekke”, legt Leopold uit tussen twee takes. “Hoe meer chaos, hoe beter.” Ze wordt op haar wenken bediend. De voetballende mannen proberen een verkeersbord te raken, de bal verdwijnt in de bosjes, juist op het moment dat de opnameleider nog een take wil opnemen.

“Kom nog maar een keer aanlopen”, zegt Leopold tegen Velissariou als de bal is teruggevonden. “Hé schatje, hoe-is-’t?”, zegt Mia opnieuw tegen Cobain. Leopold trekt Van der Eeden naar wéér een andere positie; zijn camera draait gewoon door. “En stop”, zegt ze een paar minuten later. “Zo gaat dat; we filmen het een aantal keer en het wordt vanzelf een echte scène. Prima de luxe!”

Cobain Nederland, 2017 | Scenario Stienette Bosklopper | Regie Nanouk Leopold | Producenten Stienette Bosklopper, Lisette Kelder (Circe Films) | In coproductie met A Private View, Coin Film, The Film Kitchen, VPRO | Uitvoerend producent Ben Bouwmeester | Camera Frank van den Eeden | Montage Katharina Wartena | Art direction Elsje de Bruijn | Kleding Manon Blom | Make-up Elke Hahn | Met Bas Keizer, Naomi Velissariou, Wim Opbrouck | Kleur, 90 minuten | Omroep VPRO | Distributie Cinemien | premièredatum nog niet bekend