Actie! Op de set van Claustrofobia

Datum 28-04-2011
Auteur Jan Pieter Ekker en Bob Bronshoff
Thema Actie!Filmkrant 332
Deel dit artikel

Acteur Thijs Römer (links) krijgt een laatste instructie. Foto: Bob Bronshoff

Duivendrechtsekade 82, 1096 AJ Amsterdam, 18 maart 2011, 10.16 uur

“Who is handling the fire guns?”, vraagt 1st assistant-director Jordan Stone. In de receptie van een 3D modeling-bedrijfje aan de Duivendrechtsekade is een provisorisch politiebureau opgetrokken. Op een bureau liggen stapels papier en dossiers. Aan de muur hangen opsporingspostertjes – op één is regisseur Bobby Boermans te herkennen. ‘Vijfentwintigduizend euro beloning’, staat er boven zijn portret.

Boermans zit in de kamer ernaast naar een monitor te turen. De reflectie op de muur in de gang bevalt hem niet. Terwijl er lampen worden verplaatst, gespt Thijs Römer zijn schouderholster vast over zijn lichtblauwe overhemd. Zijn oog valt op een ander opsporingspostertje, met het portret van Nienke Römer. “Hee, dat is mijn nichtje”, roept hij quasi-verbaasd.

“Meneer eeeeh… politieman, kunt u misschien heel even uit beeld stappen?”, vraagt cameraman Ezra Reverda aan een figurant in politiekostuum. Reclameregisseur Ted Lenssen maakt met zijn kleine, digitale camera opnames voor de making-of. “Guys, time to rock and roll!”, roept Stone, die het klappen van de zweep leerde op grote, internationale sets zoals van Sofia Coppola’s Somewhere (2010) en Michael Radfords The Merchant of Venice (2004).

Tientallen mensen staan samengeperst in de entree van het kantoor. Iedereen die geen directe taak heeft, wordt door Stone ingezet als edelfigurant. Voordat detective Römer zijn kamer uit komt lopen en linksaf slaat om een belangrijke doorbraak in zijn onderzoek te melden, moet de werkloze cast voor reuring zorgen in het politiebureau door kriskras voor de camera langs te lopen. Stone geeft zelf het goede voorbeeld. “We are a very, very busy police station”, grapt hij na twee takes. Té druk, is de conclusie na de derde. “One more with a little less crossing, guys!”

De vierde take slaat Römer rechts- in plaats van linksaf voor de camera. Hij vloekt hartgrondig. “Als je de volgende take weer verkeerd loopt, koop je bier voor iedereen”, zet iemand nog wat extra druk op de ketel. Het werkt: de volgende take gaat alles goed; Boermans en Stone zijn tevreden. “This is the most efficient, hardest working crew I’ve ever worked with.”

Nadat hij afstudeerde aan de Filmacademie maakte Boermans korte films als De ontmoeting (2008) en Striptease (2008), videoclips en heel veel commercials. Claustrofobia, zijn speelfilmdebuut, is oneerbiedig gezegd een commercial verpakt als drama: de thriller over orgaanroof is mede mogelijk gemaakt door de Maag Lever Darm Stichting. “Entertainment en advertising zijn volledig geïntegreerd”, zoals producent Edvard van ’t Wout het verwoordt. “Wij hebben samen het scenario ontwikkeld. Nee, we hebben nauwelijks concessies hoeven doen, omdat er op conceptueel niveau een klik was.”

Claustrofobia wordt niet gemaakt voor de bioscoop, maar is vanaf eind mei te zien op computer, laptop of iPad, op IPTV of op je smartphone. Gratis en voor niets. Als je je registreert bij de Maag Lever Darm Stichting tenminste, anders betaal je een paar euro. “Als je je registreert, geef je toestemming om e-mails te ontvangen. Dat betekent natuurlijk niet dat we je vervolgens plat geen spammen. Dan zouden we ons eigen businessmodel verpesten.”

Kijkers krijgen ook cadeaus van andere sponsors: van serieuze korting op een fiets tot een zonnebril en een paar schoenen. Van ’t Wout: “Dit is echt vernieuwend: we betalen de kijker als het ware om de film te zien. Het moet natuurlijk wel een goeie film zijn, anders valt het businessmodel in het water. Hoeveel kijkers we nodig hebben? Pfff, dat is moeilijk. Maar tweehonderdduizend is veel en veel te weinig.”