Actie! Op de set van Niemand in de stad

V.l.n.r. regisseur Michiel van Erp geniet van zijn ‘studenten’ Jonas Smulders, (de linkerarm van) Chris Peters, Jacob de Groot, Jip van den Dool en Minne Koole. Foto: Bob Bronshoff

Nieuwe Herengracht 33, 1011 RM Amsterdam, 20 april 2017, 15.46 uur

“Kun je even in de gracht plassen?”, vraagt de opnameleider. “Maar niet alles eruit, want misschien moet het nog een keer over.” De jongens proesten het uit. Een paar tellen later heeft cameraman Jasper Wolf zijn gewenste shot.

Er heerst een uitgelaten sfeer voor het studentenhuis op de Nieuwe Herengracht. Een aantal in badjassen geklede jongens is aan het voetballen; anderen hangen op een oude, gare bank die midden op straat staat. Overal liggen halfvolle en lege flesjes bier. Regisseur Michiel van Erp, die een paar meter verderop onder een zwart doek voor een monitor de opnamen volgt, ziet het geamuseerd aan. “Jullie hebben allemaal echt bier gedronken, toch?”

Van Erp, die furore maakte met documentaire(series) als Pretpark Nederland (2006), I Am a Woman Now (2011), MH17: Het verdriet van Nederland (2015) en Dit zijn wij (2017) en de met een Nipkow-schijf bekroonde dramaserie Ramses, is bezig met de opnamen van Niemand in de stad, zijn speelfilmdebuut naar de gelijknamige roman van Philip Huff uit 2012.

In werkelijkheid zetelt het in 1901 opgerichte Letterkundig Dispuutgezelschap Honesto Et Bono Excellamus (‘in het eerlijke en goede blinken wij uit’) in het statige pand aan de Nieuwe Herengracht; in boek en film heet het studentenhuis Het Weeshuis en staat het op de Prinsengracht. Philip Hofman (Minne Koole) en zijn huisgenoten, de hartenbreker Matt de Jager (Jonas Smulders) en de intellectuele Jacob van Wijnbergen (Chris Peters), hebben daar, buiten het blikveld van de maatschappij, hun ouders en hun vriendinnen, een vrijplaats gecreëerd, een proeftuin voor het echte leven. Het leven is mooi. En dan ontmoet Philip de mooie Karen (Sofie Porro).

Van Erp heeft zelf nooit bij het corps gezeten, vertelt hij tussen twee takes door. “Ik kon zelf wel bepalen hoe ik gelukkig kon zijn.” Hij lacht: “Het is een film over drie jongens die volwassen worden, geen afrekening met het corps of zo. Hoe ik het milieu ken? Ik heb een echtgenoot en wat vrienden die behoorlijk corporaal zijn.” Dan loopt hij de set weer op. “Oké jongens, we doen hem nog één keer”, zegt hij. “Je doet wel mee, maar eigenlijk wil je helemaal niet meedoen”, geeft de regisseur Smulders nog mee. En tegen allemaal: “Het neerstorten was heel mooi!”

Als Van Erp weer achter zijn monitor heeft plaatsgenomen en een productiemedewerker de voetbal uit de gracht heeft gevist, zetten de jongens hun door Van Erp zelfbedachte dronkemanslied weer in. “Al lig ik in m’n kooi / me eigen uit te rusten / denk ik aan jou, Marie / en aan je fraaie buste!” Ze gieren het uit en duikelen weer over elkaar heen op de bank. Van Erp laat de camera lekker lang doordraaien. “Hebben we net nou gedraaid?”, vraagt Koole na een tijdje. “Jawel, jawel”, antwoordt Van Erp. Hij komt onder zijn zwarte doek vandaan en steekt zijn duim op. Met geaffecteerde stem: “Julie waren heel goed. Echt allemaal!”


Niemand in de stad Nederland, 2017 | Scenario Philip Huff, met een bijdrage van Marnie Blok | Regie Michiel van Erp | Productie NIDS Film­productie (Monique Busman en Michiel van Erp) | In coproductie met Het Familiedrama, Phanta Film, Eyeworks Film & TV drama België en AVRO­TROS | Uitvoerend producent Alexander Blaauw | Camera Jasper Wolf | Montage Axel Skovdal Roelofs | Art direction Vincent de Pater | Kle­ding Alette Kraan | Make-up Evalotte Oostero­p | Met Minne Koole, Jonas Smulders, Chris Peters, Huub van der Lubbe, Ariane Schluter, Anneke Blok, Jacqueline Blom, Hans Kesting, Jaap Spijkers, Sofie Porro, Julia Akkermans, Jip van den Dool | Kleur, circa 90 minuten | Omroep AVROTROS | Distributie September Film | Te zien vanaf 15 maart 2018