The Dark Crystal: Age of Resistance

Vanaf vandaag is The Dark Crystal op Netflix te zien. Deze prequel van Jim Hensons poppenklassieker uit 1982 predikt de revolutie en is met liefde gemaakt.

Wie net als de Skeksis onsterfelijk is, heeft misschien in 1982 The Dark Crystal gezien, de poppenfilm van Muppets-bedenker Jim Henson die nou niet bepaald voor de allerkleinsten bedoeld was. Niet alleen omdat de poppen iets sinisters hadden, ook omdat het verhaal over apocalyps en genocide die doelgroep minder aansprak.

Toch de cultstatus wilde de grote Amerikaanse studio’s niet aan een vervolg. Te edgy. Want volwassenen kijken toch niet naar poppen? Kinderen kijken toch niet naar fascistische reuzenvogels die een zachtaardig elvenvolk onderdrukken en proberen uit te moorden? Development hell duurde jaren en jaren. Uiteindelijk was het Netflix dat wel toekomst zag in het project, in de vorm van een tiendelige serie als een prequel van de film. Leeftijdsadvies: 12 jaar en ouder.

In die tien delen laat de serie zien hoe het zo mis kon gaan met de Gelflings, het vredelievende stammenvolk van Thra, een planeet waarvan het ecologische en spirituele evenwicht bewaard wordt door een magisch kristal. De Skeksis bedenken echter een manier om de kracht van het kristal te gebruiken om zichzelf te verjongen en zo het eeuwig leven te verkrijgen. Wanneer het kristal uitgeput raakt, gebruiken ze die om de levenskracht van ontvoerde Gelfings te oogsten. Maar alles in het geniep: de nietsvermoedende Gelflings denken dat de Skeksis hun natuurlijke heer en meester zijn. Tot drie jonge Gelflings het geheim van de Skeksis ontdekken.

Dictatuur
Een tiendelige serie met 180 verschillende poppen en een verhaal dat zich afspeelt op 90 verschillende sets is ambitieus en zeldzaam arbeidsintensief. Toch is er duidelijk gekozen om trouw te blijven aan de animatronics, de fysiologie van het origineel: je ziet de poppen bijvoorbeeld niet lopen. Dat is een charme van de serie in een tijd waarin zo veel met visuele effecten tevoorschijn getoverd kan worden. Sterker nog: het is goed om te beseffen dat we verwend zijn geraakt door het spektakel van The Lord of the Rings, dat qua fantasy de toon zette voor alles wat daarna kwam. Deze serie is bescheidener en die wereld voelt dus ook kleiner. Dat is geen bezwaar, het siert het ambachtelijke van de productie.

Wel bezwaarlijk is dat de afleveringen nogal wisselend van kwaliteit zijn. De eerste is teleurstellend vlak bijvoorbeeld, in de tweede loopt de spanning meteen op. Zo gaat het op en neer tot de eindstrijd, de volksopstand van de Gelflings om onder de moorddadige dictatuur van de Skeksis uit te komen. Maar ook al verdiende de letters van het scenario meer aandacht: in de geest doet deze prequel absoluut recht aan het origineel. Poppenanimatie, net als de Gelflings, is al jaren een uitstervende soort, maar wordt door een klein groepje helden steeds weer van de ondergang gered.