William Tell
Grommen over eer en plicht

William Tell
William Tell is een actiefilm vol ernst, maar zonder bezieling.
Willem Tell mag dan wel als de Zwitserse vader des vaderlands te boek staan, zijn verhaal wordt verteld door mensen van buiten het kleine Alpenland. De Duitse Friedrich Schiller schreef – zonder ooit een stap in Zwitserland gezet te hebben – het oertoneelstuk dat de Tell-mythe populariseerde en als bronmateriaal voor de vele latere bewerkingen diende. De opera komt van de Italiaanse Gioacchino Rossini. De reeks films die Tells heldenverhaal vertelt – de eerste een kortfilm uit 1903 – zijn onder meer Frans, Duits en Italiaans.
Willem Tell is dus even Zwitsers als graaf Dracula Roemeens is. Zo bezien is het een voortzetting van de traditie dat de nieuwste Willem Tell-verfilming een goeddeels Britse productie is, waarin de Zwitserse vrijheidsstrijder wordt vertolkt door de Deen Claes Bang. Met het nemen van enkele vrijheden, zoals Tells Midden-Oosterse vrouw (ontmoet op een kruistocht) doet regisseur Nick Hamm, anders dan je op sociale media kunt lezen, de waarheid ook geen geweld aan. Willem Tell was altijd al een fantasie van buitenstaanders.
Hoe ging het ook alweer? Zwitserland, 1307. Het land wordt bestuurd door de Habsburgse Oostenrijkers (die in deze film vooral druk zijn met het in brand steken van Zwitserse dorpen). William Tell (Bang) is een begaafde kruisboogschutter van eenvoudige komaf, die min of meer per ongeluk betrokken raakt bij de opstand tegen de Oostenrijkse overheersers. Het leidt tot een ultieme confrontatie waarin de Habsburgse edelman Gessler hem dwingt een appel van het hoofd van zijn zoon te schieten.
Gessler, lekker schurkachtig neergezet door Connor Swindells, is een van de meer onderhoudende personages in deze film, waarin aan personages overigens geen gebrek is. Met name van de helden zijn er twee of drie te veel. Allen vrij inwisselbaar grommend over plicht en eer. Vol ernst, maar zonder bezieling. Acteurs als Jonah Hauer-King en Jonathan Pryce zetten tamelijk ongeïnspireerde tot ronduit houterige performances neer. Dat het script is opgetuigd in het fop-Shakespeariaans dat we maar al te vaak in dit soort historische actiefilms horen, helpt daarbij niet.
Terwijl er best het een en ander te genieten valt. Het Alpenlandschap is fraai in beeld gebracht. De overtuigende production design dompelt je onder in een middeleeuwse ridderwereld. De actiesequenties zijn in hun rauwheid prima uitgevoerd. Maar onder de streep is William Tell te generiek om je te doen verlangen naar het vervolg waarop aan het slot wordt gehint.