Wham!

Iedereen verdient zo’n vriend

  • Datum 09-08-2023
  • Auteur Pim van den Berg
  • Thema Thuiskijken
  • Gerelateerde Films Wham!
  • Regie
    Chris Smith
    Te zien vanaf
    05-07-2023
    Land
    Verenigd Koninkrijk, 2023
  • Deel dit artikel

Wham! Foto: Netflix

De documentaire Wham! zet twee dingen recht: de popband uit de jaren tachtig maakte geweldige muziek, en daarvoor verdient groepslid Andrew Ridgeley meer erkenning dan hij tot nu toe kreeg.

We nemen popgroepen zelden serieus. Vooral als de groepsleden begeerlijk zijn en de achterban grotendeels bestaat uit schreeuwende jonge vrouwen, trekken snobs hun neus op.

In de vroege jaren tachtig waren Andrew Ridgeley en George Michael (als kind van Griekse ouders geboren als Georgios Panayiotou) van Wham! de populairste en knapste jongemannen van het Verenigd Koninkrijk. De nieuwe documentaire Wham! van Chris Smith brengt de relatief korte levensduur van de groep in kaart, voordat Michael grotere roem en erkenning verwierf en Ridgeley grotendeels vergeten raakte.

Maar in het begin waren de rollen omgedraaid. Michael was als een onzekere, schuchtere knul die in de schaduw leefde van de zorgeloze, zelfverzekerde Ridgeley. Het was Ridgeley die vanaf dag één een band wilde beginnen met Michael (die hij zijn hele leven liefkozend “Yog” noemt) tegen de wensen in van Michaels strenge vader. Terwijl Michael worstelt met zijn uiterlijk, zijn muzikale kwaliteiten en, het meest ingrijpend, zijn seksualiteit, neemt Ridgeley het voortouw in het maken van de muziek en het ontwerpen van de kakkerige outfits. Al op hun eerste demo heeft Ridgeley de akkoorden bedacht voor wat later ‘Careless Whisper’ zou worden.

De documentaire biedt een ongebruikelijk openhartige en hartverwarmende rit langs het korte bestaan van Wham!: van de vroege rapsingles, langs het debuutalbum met ‘Club Tropicana’, naar Make It Big, het album met ‘Wake Me Up Before You Go-Go’, ‘Careless Whisper’ en meer. Dit alles wordt verteld in voice-over door Ridgeley en wijlen Michael zelf, begeleid door archiefbeelden en met bijzondere aandacht voor de muziek, iets dat in muziekdocumentaires nog altijd te weinig gebeurt.

Gaandeweg komt Michael steeds meer in zijn element als zanger, frontman en componist, terwijl Ridgeley vooral van de roem geniet. Alles wijst erop dat het een doorsnee verhaal wordt van een artiest die gefrustreerd raakt door minder bekende bandleden, die op hun beurt rancuneus worden van de aandacht die de ster opeist.

Het loopt anders: Ridgeley erkent Michaels enorme talent en diepe pijn dat zijn homoseksuele beste vriend zich in een hoekje heeft geschilderd als hetero sekssymbool. Ridgeley is volkomen tevreden over zichzelf en zijn leven, maar voor Michael is het van levensbelang om zich te bewijzen als muzikant. Daarom moedigt Ridgeley hem aan om zijn eigen muzikale identiteit te ontwikkelen. Hij stelt zelfs voor dat Michael ‘Careless Whisper’ geheel onder zijn eigen naam uitbrengt.

De steun, het begrip en de absolute nederigheid die Ridgeley in Wham! vertoont maakt dit de meest hartverwarmende televisie van het jaar, en mag een inspiratie zijn voor vele (mannelijke) vriendschappen wereldwijd. Iedereen heeft een Andrew Ridgeley nodig in hun leven, of zou ernaar moeten streven om er zelf één te worden.


Wham! is te zien op Netflix (VoD).