WALLACE & GROMIT: THE CURSE OF THE WERE-RABBIT

Het heeft vijf jaar geduurd, maar nu kunnen we eindelijk genieten van wetenschapper Wallace en zijn trouwe viervoeter Gromit in een lange speelfilm: prikkelende humor in levendige kleiverpakking.

Wallace & Gromit zijn hard op weg een klassiek filmduo te worden. Net als alle goede duo’s zit de kracht in het verschil tussen de karakters. Wallace is een malle uitvinder die handelt voordat hij denkt. Gromit is juist het tegenovergestelde: hij is voorzichtig en denkt na voordat hij iets doet. Gromit is dan ook degene die Wallace uit de problemen moet halen; problemen die dikwijls veroorzaakt worden door de uitvindingen van Wallace. In The curse of the were-rabbit moet het duo het opnemen tegen konijnen die het vele groen van de jaarlijkse groentewedstrijd verorberen. Alles lijkt goed te gaan, tot het monsterlijke weerkonijn opduikt.

Vingerafdrukken
Het duo Wallace & Gromit speelde al eerder de hoofdrol in drie korte films, A grand day out (1989), The wrong trousers (1993) en A close shave (1995), waarvan de laatste twee een Oscar wonnen. Ook hun nieuwe, lange film is gemaakt met klei-animatie, waarbij de gekleide figuurtjes beeldje voor beeldje worden opgenomen. Deze stop-motiontechniek geeft de beelden een echtheid mee die minder voor de hand ligt bij 3D-computeranimatie, dat over het algemeen toch een meer synthetisch uiterlijk heeft. Op de kleifiguurtjes zijn zelfs de vingerafdrukken van de makers te zien: dit geeft het ware handwerk aan en voorziet de huid van de personages van textuur. Overigens hebben de filmmakers wel gebruik gemaakt van computeranimatie om bijvoorbeeld mist en water te creëren. Dit is haast onmogelijk met klei-animatie. De art-direction is fantastisch en kleurrijk. De wereld van Wallace & Gromit is een cartooneske versie van het Engeland dat alleen in films lijkt te bestaan, maar toch heel herkenbaar is. De expressie van de figuurtjes is duidelijk en overtuigend waardoor emotie en diepgang goed weergegeven worden.
De film bevat humoristische verwijzingen naar Frankenstein en weerwolven, maar ook naar Jurassic Park en King Kong. Ook zit de film vol met visuele grapjes die het onderhoudende verhaal opluisteren. Hoewel zowel de Engelse als Nederlandse versie draait, is het vanwege de vele onvertaalbare woordgrappen aan te raden de oorspronkelijke versie te gaan zien. Om een voorbeeld te geven: het weerkonijn is alleen te doden door kogels te gebruiken die van 24 karaats (uitgesproken als carat/’carrot’) goud gemaakt zijn. De grappen zijn afwisselend voor volwassenen en jongere kijkers bedoeld, wat de film op verschillende niveaus doet werken. The curse of the were-rabbit is geslaagde, luchtige cinema. Hopelijk is dit niet het laatste optreden van het charmante duo Wallace & Gromit.

Michael Minneboo